Vladimir Gvozden, istoričar književnosti, književni kritičar i teoretičar, prevodilac, zaposlen na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Bio je gostujući profesor na Univerzitetu u Regenzburgu, predavanja po pozivu je držao na univerzitetima u Bambergu, Gisenu, Pragu, Segedinu i Londonu, gostujući istraživač bio na univerzitetima u Torontu, Inzbruku i Brnu, lektor na Univerzitetu u Poznanju, radovi su mu prevođeni na mađarski, makedonski, bugarski, španski, poljski i nemački jezik. Objavljene knjige: Jovan Dučić putopisac: ogled iz književne imagologije (2003), Činovi prisvajanja: od teorije ka pragmatici teksta (2005); Srpska putopisna kultura 1914-1940 (2011); Književnost, kultura, utopija (2011); Pregledni rečnik komparatističke terminologije u književnosti i kulturi, ur. Bojana Stojanović Pantović, Miodrag Radović, Vladimir Gvozden (2011); Nine Serbian Poets: Anthology of Contemporary Serbian Poetry / Devet srpskih pesnika: Antologija novije srpske poezija (2012); Gordost (grupa autora), N. Sad, 2014. Član uredništva časopisa Zlatna greda i Zbornika za jezik i književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Dobitnik je nagrade Društva književnika Vojvodine za prevod godine (2005), Nagrade „Laza Kostić“ (2012) i nagrade Društva književnika Vojvodine za knjigu godine (2012).

Bekim Sejranović je bosanski pisac rođen u Brčkom 1972. godine. Studirao je na riječkom Pomorskom fakultetu, no odustaje od sna da postane pomorac, te na tamošnjem Filozofskom fakultetu počinje da studira kroatistiku i komparativnu književnost. Godine 1993. seli se u Oslo, na čijem je Istorijsko-filozofskom fakultetu magistrirao južnoslovenske književnosti. Na istom fakultetu od 2001. do 2006. godine radi kao lektor i predaje južnoslovenske književnosti, jezike i prevođenje. Istovremeno, od 2000. godine pa sve do danas radi kao sudski tumač i književni prevodilac, predaje norveški za strance, te piše i objavljuje prozu.

Jelena Vasiljević je naučna saradnica Instituta za filozofiju i društvenu teoriju u Beogradu. Doktorirala je na Odeljenju za etnologiju i antropologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu. U svojim istraživanjima bavila se problemima građanstva i državljanstva, identitetskim politikama, politikama sećanja i pamćenja, te istraživanjem medijskih narativa u kontekstu raspada Jugoslavije i rata iz 1990-ih. Radila je kao istraživačica i stipendistkinja na Univerzitetu u Edinburgu i na Univerzitetu u Gracu. Autorka je monografije Antropologija građanstva (Mediterran i IFDT, 2016).

Mirjana Đurđević (1956), doktorka tehničkih nauka. Profesorka Visoke građevinsko geodetske škole u Beogradu. Napisala seriju od sedam parodija na kriminalističke romane sa detektivkom Harijetom kao glavnom junakinjom: „Ubistvo u akademiji nauka“, Žagor, 2002, Agora, 2007; „Parking svetog Savatija“, Samizdat, 2003, Agora, 2008; „Deda Rankove riblje teorije“, Čigoja štampa, 2004, Laguna 2010 – nagrađena Ženskim perom za 2004; „Leš u fundusu“, Laguna 2012; „Jacuzzi u liftu“, Čigoja štampa, 2005; „Prvi drugi, treći čovek – srpske legende“, Agora, 2006, 2007; „Čim preživim ovaj roman“, Agora 2008, 2009. Takođe „Čas anatomije na Građevinskom fakultetu“, Viktor, 2001, non-fiction; romane „Treći sektor ili sama žena u tranziciji“, Žagor, 2001, Agora, 2006 i „Aždajin osmeh“, Čigoja štampa, 2004; istorijsku metafikcije „Čuvari svetinje“, Agora, 2007, 2008; „Kaja, Beograd i dobri Amerikanac“, Agora 2009, Laguna 2010, 2011. - regionalna nagrada „Meša Selimović“ za najbolji roman objavljen na prostoru Srbije, Hrvatske, Bosne i Hercegovine i Crne gore u 2009. godini i „Bremasoni“, Laguna 2011, 2012. Živi i piše u Beogradu, Srbija.

Milena Kvapil, rediteljka i kreativna direktorka. Rođena 1974. u Beogradu, magistrirala filmsku i TV režiju na FAMU u Pragu. Od 2001. radi kao kopirajter i kreativni direktor u vodećim domaćim advertajzing agencijama gde je radila uspešne i nagrađivane kampanje za velike internacionalne i domaće klijente. Trenutno na čelu kreativnog tima Media Impact Srbija (Ringier Axel Springer). Režirala je mnogobrojne televizijske emisije (Radio Televizija Srbije i TV B92), muzičke i reklamne spotove. Objavljivala filmske kritike u nedeljniku „Vreme“ a sada gostuje kao kolumnista na portalu Noizz.rs. Skoro pa fanatični ljubitelj TV serija. Aktivna na društvenim mrežama gde često komentariše društvene i kulturne pojave i sa velikim zadovoljstvom preporučuje „must see“ knjige, filmove, koncerte i serije.

Anton Baev (1963) is the author of a number of books in different genres: seven books of poetry, four novels, two books of short stories, a book of philosophical fragments and two academic monographs (one of them – on the problems of the Bulgarian Romanticism and the poetry and drama of Ivan Peychev in particular, and the other one – presenting a psychoanalytical approach to literature by studying the reflections of the suicidal syndrome in the works of the prominent Bulgarian belletrist Pavel Vezhinov). Anton Baev was born in the city of Plovdiv. In 1982 he graduated from the English Language Secondary School in Plovdiv. In 1989 he got a Master’s Degree (MA in Bulgarian philology) at the University of Plovdiv. Anton Baev specialized in community journalism in Iowa State University (USA) in 1994. In 2009 he obtained a Doctor’s degree at the Institute for Literature at the Bulgarian Academy of Sciences. Anton Baev has worked as a librarian, columnist, reporter, foreign politics observer, editor-in-chief and publisher. In 2000-2007 he was an Editor-in-Chief of Maritsa newspaper – the biggest regional daily in Bulgaria, issued in Plovdiv. Since July 2007 A. Baev has established a number of online newspapers: www.plovdiv-online.com, www.karlovo-online.com, www.asenovgrad-online.com, where he has been developing his career as a publisher, editor and columnist. In 2016 he was among the establishers of Plovdiv LIK foundation (a foundation for literature, art and culture), which is focused on presenting the works of the most prominent contemporary Bulgarian authors in different languages. A leading goal of the site of the Foundation (PlovdivLit) is to present contemporary Balkan and European authors – especially with a view to the fact that Plovdiv (the second largest city in Bulgaria) was chosen to be the European Capital of Culture for 2019. Anton Baev is also a member of the Board the Municipal Foundation Plovdiv 2019 and President of the Writer’s Union in Plovdiv since the beginning of 2017.

Sanja Jovičić rođena je u Užicu 1976. godine, gde je završila gimnaziju. Diplomirala je srpsku književnost i jezik na Filološkom fakultetu u Beogradu. Posle kratkog rada kao profesorka književnosti i novinarka, počela je da se bavi izdavaštvom, a od 2007. godine je na rukovodećim pozicijama u izdavačkim kućama Službeni glasnik, BIGZ školstvo i BIGZ Publishing u Beogradu, te Fraktura u Zagrebu, gde je trenutno direktorka marketinga i prodaje. Kao direktorka izdavaštva u Službenom glasniku učestvovala je u osmišljavanju i produkciji niza važnih i nagrađenih knjiga i biblioteka, sarađivala sa najznačajnijim urednicima, autorima, prevodiocima, likovnim i grafičkim urednicima, lektorima… u izdavačkoj branši Srbije i regiona. Takođe, bila je predstavnik Srbije u Evropskom forumu službenih glasila, kao i član njegovih radnih grupa. Godine 2012. inicirala je i organizovala međunarodnu konferenciju o zakonodavnom procesu u Beogradu, na kojoj je učestvovalo oko 200 predstavnika iz 10-ak zemalja. Sa trenutne pozicije u Frakturi osmišljava načine savladavanja prepreka na putu knjige ka čitaocima ex-yu zemalja.

Dragoslav Dedović je rođen 1963. u Zemunu. Odrastao je u Kalesiji, gimnaziju je završio u Tuzli. Nakon studija žurnalistike u Sarajevu radio je kao novinar za različite medije i pohađao postdiplomske studije sociologije kulture u Beogradu. Od 1990. do 1992. bio je urednik u jednoj tuzlanskoj izdavačkoj kući. Javno angažovao protiv šovinizma i upotrebe vojne sile i napustio je bivšu Jugoslaviju nakon početka rata u Bosni i Hercegovini. 1992. se nastanio u Nemačkoj, najpre radeći u Nirnbergu i Regenzburgu u restoranima, na brodogradilištima i u fabrikama kako bi finansirao intenzivne kurseve nemačkog jezika. Kao stipendista Fondacije Hajnrih Bel (Heinrich-Böll-Stiftung) odbranio je 1999. magistarsku tezu na interdisciplinarnim Evropskim studijama u Ahenu. Od 1999. do 2006. radio je kao novinar Radija Dojče vele (Deutsche Welle) u Kelnu i Bonu, uređujući i vodeći emisije Evropa danas i Tura kulture. Od 2006. do kraja 2008. godine boravio je u Beogradu kao direktor Regionalne kancelarije za Jugoistočnu Evropu nemačke Fondacije Hajnrih Bel. Od 2009. ponovo živi u Nemačkoj, prvo u Berlinu a potom u Kelnu gde je do 2012 radio kao savetnik za zapadni Balkan u Forumu Civilne mirovne službe (forumZFD). Trenutno radi kao glavni urednik Programa na srpskom RTV Dojče vele (Deutsche Welle). Više puta nagrađivan, između ostalog na Slovu Gorčina (1988) Godišnjom nagradom za najbolju knjigu Društva pisaca BiH (2005), Pečatom varoši sremskokarlovačke (2011) kao i stipendijskim boravcima nemačkih književnih institucija. Eseje i analitičke tekstove objavljuje i na nemačkom, prevodi sa nemačkog i na nemački, a njegovi književni tekstovi su prevedeni na više jezika. Zastupljen je u nekoliko antologija bh. i srpskog pesništva.

Jelena Volić-Hellbusch je rođena u Beogradu, studirala u Beogradu, Bolonji, Groningenu (Holandija), Minsteru (SR Nemacka) i Berlinu. Doktorirala na Germanistici u Berlinu i godinama radila na Univerzitetima u Minsteru, Berlinu, Beogradu i Kragujevcu. Objavila nekoliko knjiga na nemačkom jeziku, između ostalog tri kriminalna romana čija radnja se odvija u Beogradu.

Dr Tijana Palkovljević Bugarski je istoričar umetnosti sa dugogodišnjim iskustvom u muzejskoj delatnosti. Diplomirala i magistrirala na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na Katedri za istoriju umetnosti. Doktorske studije završila je takođe na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu na Odseku za muzeologiju kod prof. dr Nenada Radića. Na istraživačkom polju bavi se proučavanjem nacionalne umetnosti 20. veka, zaštite i promocije kulturnog nasleđai muzeologije. Od 2001. zaposlena je u Galeriji Matice srpske, a od 2010. godine je na mestu upravnika. Angažovana je na kreiranju programske i izdavačke delatnosti Galerije. Realizovala je brojne izložbe i objavila nekoliko knjiga, kataloga i tekstova u stručnim časopisima. Učestvovala je u radu stručnih skupova i radionica u zemlji i inostranstvu vezanih za oblast muzejskog menadžmenta, marketinga, edukativnih programa. Član je Odeljenja za likovnu umetnost Matice srpske, Upravnog odbora Matice srpske i nacionalnih komiteta ICOM-a (International Committee of Museum) i AICA (International Association of Art Critics). Aktivno učestvuje u radu ICTOP-a (International committee for the training of personel). Predsednik je Upravnog odbora Fondacije Novi Sad - Evropska prestonica kulture 2021.

Nemanja Milenković već dve decenije maksimalno se trudi da koristi obe hemisfere mozga: levu - logičku i desnu - kreativnu. Koristeći pomenuti princip još tokom formalnog obrazovanja, spajajući humanističku (istorija) sa primenjenom naukom (industrijski menadžment), svoje znanje i praktično iskustvo primenio je kroz kreativne industrije baveći se medijima, oglašavanjem, društvenom odgovornošću, obrazovanjem, marketingom, brendingom i odnosima s javnošću. Pofesionalno iskustvo u pomenutim oblastima ostvarivao je na lokalnim, regionalnim i nacionalnim radio i TV stanicama kao novinar, prezenter i voditelj, a zatim i kao direktor Radio televizije Vojvodine. U agencijama za oglašavanje obavljao je poslove copywriter-a, account i projekt menadžera, direktora prodaje i direktora marketinga. Kao menadžer za odnose s javnošću za jugoistočnu Evropu kompanije Mercator, ali i međunarodne muzičke festivale Big Snow Kop i EXIT, upotpunio je svoje bogato iskustvo stečeno kroz različite nivoe organizacija: od malih i srednjih preduzeća do velikih kompanija i korporacija u javnom i privatnom sektoru. Od 2013. godine je na poziciji predsednika UO EXIT fondacije pokrivajući sektore marketinga i društvene odgovornosti. Porenuo inicijativu kandidature Novogo Sada za Omladinsku prestonicu Evrope, a od 2015. godine kao predsednik Organizacionog odbora vodi kandidaturu Novog Sada i za prestižnu titulu Evropske prestonice kulture 2021. godine.

Divna Vuksanović je rođena u Beogradu. Diplomirala je na Fakultetu dramskih umetnosti i Filozofskom fakultetu u Beogradu. Magistar je nauka o dramskim umetnostima iz oblasti teatrologije i doktor filozofskih nauka iz domena savremene filozofije i estetike. Radi kao redovna profesorka na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, na predmetima: Estetika, Teorija kulture, Savremena estetika i Filozofija medija. Predsednica je Estetičkog društva Srbije i udruženja građana za umetnost, kulturu, medije i društvena pitanja „Mladi grašak“ iz Beograda. Do sada je objavila preko sto naučnih i stručnih radova, 11 knjiga iz oblasti književnog stvaralaštva (poezija, poetska proza, kratke priče i romani za decu), dve radio drame, pet naučnih studija u domenu filozofije, a priredila je i desetak naučnih publikacija iz oblasti filozofije medija i estetike.

Svetlana Slapšak (1948, Beograd), klasičnu gimnaziju završila je u Beogradu, gde je diplomirala, magistirala i doktorirala na Odeljenju za antičke studije na Filozofskom fakultetu. Bila je jedna od troje urednika satiričnog časopisa studenata Filozofskoga fakulteta u Beogradu Frontisterion, koji je zabranjen i uništen već sa prvim brojem, 1970. Objavila (napisala i/ili uredila) preko šezdeset knjiga i zbornika, preko četiristo studija (lingvistika, antičke studije, komparativna književnost, balkanologija, studije roda), preko hiljadu petsto eseja, jedan roman, dve drame, libreto, nekoliko komada za Karađoz – pozorište senki, koje je uvela u Sloveniju, prevode sa grčkoga, novogrčkoga, latinskoga, francuskoga, engleskoga i slovenačkoga. Pisala je kolumne u Književnoj reči, Teleksu, Vremenu, Nezavisnom i drugim časopisima, kao i na portalu Peščanik. U mariborskom Večeru piše rubriku jednom nedeljno već osamnaest godina. Novije knjige: Franc Kavčič in antika: pogled iz antropologije antičnih svetov, Ljubljana, Narodna galerija, 2011; Mikra theatrika: antropološki pogled na antično in sodobno gledališče (Knjižnica Mestnega gledališča ljubljanskega, zv. 156), Ljubljana, 2012; Zelje in spolnost: iz zgodovinske antropologije hrane, Beletrina, Ljubljana, 2013; Antička miturgija: žene, XX vek, Beograd, 2013; Leteći pilav: antropološki eseji o hrani, XX vek, Beograd, 2014; Kuhinja z razgledom, Goga, Novo Mesto, 2016, Preživeti i uživati: iz antropologije hrane. Eseji i recepti, Prosvjeta, Sarajevo, 2016.
Nagrade: „Miloš Crnjanski“ za knjigu eseja 1990; American PEN Freedom of Expression Award 1993; Helsinki Watch Award 2000; Helen Award, Montreal, 2001; Nagrada „Mirko Kovač“ za knjigu eseja 2014.

Elizabeta Šeleva - bio bibliografska odrednica Rođena 1961 godine u Ohridu (Makedonija). Redovna profesorica Teorije i metodologije proučavanja književnosti na Katedri za opštu i komparativnu književnost na Filološkom fakultetu u Skopju. Bavi se književnom kritikom, teorijom kulture i rodnim studijama. Aktualna predsednica Udruženja Nezavisnih pisaca Makedonije te jedna od urednica njihovog časopisa *Naše pismo*. Članica makedonskog PEN centra. Radila je kao honorarni predavač na Školi za rod i politiku i članica je akademskog borda u Centru za rodne studije pri institutu *Euro-Balkan*. Tokom 2004 i 2005 godine, bila je rukovoditeljica naučno-istraživačkog projekta *Udvojena Drugost - rodni aspekti balkanizma*, za fondaciju Otvoreno društvo - Soros. Sudionica rasprave *Balkan i post-kolonijalni diskurs* na gostovanju Gajatri Spivak 2003 godine u Skopju. Gostovala kao predavač Inter-univerzitetskog centra za postdiplomske studije u Dubrovniku tokom svibnja 2007 i 2008 goine. Bila je kolumnistica dnevnog lista *Dnevnik*, tokom 2000 godine. Član medjunarodnog žirija za dodelu književne nagrade “Balkanika”, tokom 2007, 2009, 2012 g. Direktorica kursa “Macedonian Cultural Identities” na medjunarodnom letnjem univerzitetu ”Sveti Kliment”, Ohrid, 2011 Uredila antologiju “Pjesma između dva ljeta” u okviru Struških veceri poezije, 2009; kao i izbor makedonske poezije iz doba tranzicije, za specijalno izdanje “Sarajevskih svezaka”,br.15-16, 2007 Član redakcije regionalnog časopisa “Sarajevskih sveski”. Član umetničkog saveta međunarodnog festivala proze “Proza Balkan” od 2013 g. Prevela sa engleskog jezika knjigu *Gender Trouble* Judith Butler kao i teorijsku autobiografiju *Unended Quest* Carla Popera.Takođe i pesničke knjige izraelskih autorki Ronit Bergman “Medeno laso” i “The Songs of Orphea” Hava Pinhas Cohen.Sa slovnačkog jezika prevela je “Teoriju za današnje vreme”, Rastka Močnika. Autorica je više od 200 članaka i 9 knjiga: Komparativna poetika (1996) Književno-teorijske studije (1997) Kulturološki eseji (2000) Od dijalogizma do intertekstualnosti (2000) Zatočenici dana (2001) u e-formatu Otvoreno pismo (2003) Dom/Identitet (2005) Dom pisma (2008) Heterotopije pisma (2014)

Vera Kopicl je završila Filozofski fakultet u Novom Sadu, Odsek za jugoslovensku i opštu književnost. Master rad je odbranila na istoj katedri, a specijalizirala na ACIMSI-u Univerziteta u Novom Sadu. Osnivačica, dugogodišnja urednica i direktorka Mađunarodnog festivala ženskog video-arta VideoMedeja. Autorka, koautorka i kustoskinja izložbi novosadskih slikarki Ogledalo anime, časopisa Žena, video-radova multimedijalne izložbe Dnevna soba. Priredila zbornik tekstova o video-artu VideoMedeja i Žensku čitanku, izbor književnih i kritičkih tekstova srpske ženske književnosti. Objavljivala u časopisima Kultura, Interkuluralnost, Art centrala, ProFemina, Korzo portal...

Manojlo Manjo Vukotić rođen je 1938. godine u Cetinju. Studirao je svetsku književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu. Novinarsku profesionalnu karijeru započeo je 1963. godine. Radio je u „Večernjim novostima” od 1966. godine. Iz Rima je, između 1983. i 1987. godine, bio dopisnik izdanja „Borbine” kuće. Glavni urednik „Borbe” bio je od septembra 1989. do jula 1993. godine. Po njegovom konceptu, krajem 1996, pokrenut je dnevnik „Blic”, gde je bio glavni i odgovorni urednik i direktor. Nepune dve godine kasnije pokrenuo je „Glas javnosti”, kao glavni i odgovorni urednik. Oktobra 2000. vratio se u „Večernje novosti” i, do maja 2013, bio glavni i odgovorni urednik i direktor Kompanije „Novosti”. Objavio je osam knjiga. Juna 2013. osnovao izdavačku kuću „Vukotić media”.

Zoran Hamović je rođen 25. novembra 1957. goidne u Beogradu. Diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu. Tokom profesionalne karijere u Institutu za strane jezike (Beograd), izdavačkim preduzećima “Rad“ i “Clio“ stekao je široka znanja u oblasti izdavaštva, menadžmenta, kulturne politike, obrazovne politike i medija. Sarađivao je sa obrazovnim programima i redakcijama za kulturu brojnih štampanih i elektronskih medija, uključujući i kulturnu redakciju Radio Televizije Srbije (1990). U periodu 2000. - 2015. lično je dobio niz domaćih i stranih priznanja za uređivačke i izdavačke poduhvate, uključujući nagradu Biblioteke grada Beograda za najboljeg izdavača 2003. godine, takođe i Beogradski sajam knjiga proglasio je „Clio“ za najboljeg izdavača 2003. i 2010. godine.

Jelena Bačić Alimpić rođena je 1969. godine u Novom Sadu. Školovala se u Karlovačkoj gimnaziji u Sremskim Karlovcima i na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, na Katedri za jugoslovenske književnosti i srpskohrvatski jezik. Radila je kao novinar i autor dokumentarnih televizijskih emisija za JRT mrežu i TV Novi Sad, u periodu od 1987. do 1993. godine. Devet godina je bila novinar i urednik u sistemu „Color Press Group“. Od 2002. godine do kraja 2013. radila je kao novinar, urednik i voditelj na televiziji Pink. Dobitnica je mnogih nagrada za televizijsko stvaralaštvo i novinarstvo u zemlji i regionu. Autorka je romana bestselera „Ringišpil“ (2010), koji je preveden na makedonski i turski jezik, nagrađen „Zlatnim Hit liberom“ i dve godine zaredom proglašavan najčitanijom knjigom domaćeg autora. „Ringišpil“ je objavljen i u luksuznom izdanju, u prestižnoj ediciji „Dragulji Lagune“, kao jedan od najprodavanijih i najčitanijih romana u istoriji izdavačke kuće Laguna. Njen drugi roman „Pismo gospođe Vilme“ (2012), takođe je postao bestseler i preveden je na makedonski jezik, nagrađen „Zlatnim Hit Liberom“ i proglašen najčitanijom knjigom domaćeg autora u 2012. godini. Od 2014. godine, Jelena Bačić Alimpić ima status slobodnog umetnika. Živi u Novom Sadu, udata je i ima dvoje dece, Marka i Dunju.

Vojka Pajkić Đorđević (1966) završila Fakultet političkih nauka i Muzičku školu-odsek klavir. Od tri želje iz detinjstva, dve je ispunila, a treću samo posredno, ali i njome je više nego zadovoljna (više informacija samo u intimnoj prepisci u inboxu). U Radio Beogradu 202 što honorarno što kao stalno zaposlena, provela 25 godina, 12 godina kao urednik Redakcije za kulturu. Tokom radijskog perioda sarađivala sa više drugih redakcija u pisanim i elektronskim medijima. Od 2014. profesionalno se preselila u televiziju, ali u svojoj kući RTS-u. Jedan je od urednika Kulturnog dnevnika, uređivala je emisiju „Metropolis“. U ovom intezivnom televizijskom periodu potpisala se kao autor više specijalnih emisija. Objavila je dve knjige: „Slobodan krevet u ženskoj sobi“, stvarno nije ljubavni roman, već ratni dnevnik o boravku mobilne jedinice RTS-a na Kosmaju tokom NATO bombardovanja, a zajedno sa sestrom Jovankom pričajući kuvar „Mala Madlena“.

Milena Minja Bogavac je spisateljica, dramaturškinja, pozorišna rediteljka, scenaristkinja, pesnikinja i radnica u kulturi. Rođena je u Beogradu, 1982. Diplomirala je dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti. Komadi su joj prevođeni na brojne jezike, uvršteni u antologije savremene drame, izvođeni u brojnim srpskim i evropskim pozorištima, i predstavljeni na relevantnim međunarodnim festivalima... Dobitnica je nagrada „Borislav Mihajlović- Mihiz“, za dramsko stvaralaštvo, „Josip Kulundžić“ za „izuzetan uspeh u oblasti pozorišta“, dve godišnje nagade Malog pozorišta „Duško Radović“, nagrade «Anđelka Milić» za umetničko delo koje se koristi feminističkim teorijama i nekoliko drugih... Od 1999. sa rediteljkom Jelenom Bogavac, vodi pozorišnu trupu Drama Mental Studio. Trupa je realizovala više od pedeset umetničkih projekata, a nezavisno od rada u trupi, Milena Bogavac sarađuje sa brojnim rediteljima, umetnicima, institucijama i organizacijama među kojima su: Bitef, Bitef teatar, Centar E8, Teorija koja hoda, Per.Art, Forum za novi ples Srpskog narodnog pozorišta i druge... Od 2001. godine, radi u organizaciji Bitefa, a 2015. na ovom festivalu dobila je priznanje za Polifonu autorku (sa četiri predstave u programu Bitef polifonije). Od 2016. godine, članica je Upravnog odbora Bitefa. Piše i izvodi slem poeziju, a prve dve zbirke: „Ekonomsko propagandna poezija“ (2005) i „Moj slem je duži od tvog“ (2011) objavio joj je Studentski kulturni centar u Novom Sadu. Autorka je zbirke priča „Istorija srca“ (Princip Bonart pres, 2012), romana «Ljubav se nosi u tri» (Čarobna knjiga, 2016) kao i nekoliko drama objavljenih u različitim izdanjima. Zajedno sa Stevanom Filipovićem, pisala je scenario za višestruko nagrađivani film «Pored mene», kao i scenarija za nekoliko kratkih filmova i TV serija, od kojih je najznačajnija serija «Otvorena vrata» (tri epizode). Zajedno sa Vojislavom Arsićem, razvila metod kolektivnog autorstva poznat pod naslovom «Pozorište kao omladinski rad». Ovim metodom, kreirali su predstavu «Muškarčine» (Centar E8 i Bitef teatar, 2012.) , o kojoj su predavali na međunarodnim konferencijama i simpozijuma o primenjenom pozorištu i rodnoj ravnopravnosti (Performing the world, Nju Jork; Man engage, Nju Delhi i druge.) Režirala je nekoliko omladinskih predstava, kao i predstavu «Balerine» u produkciji Srpskog narodnog pozorišta. Ova predstava, od 2014. dobila je nekoliko nagrada na festivalima, od kritike, kao i od Udruženja baletskih umetnika Srbije. Redovno vodi radionice zasnovane na upotrebi pozorišta u edukaciji, radionice pisanja i izvođenja slem poezije i radionice za razvoj dramskog teksta. Predaje dramaturgiju i scenario u srednjoj školi Artimedia.

Ivana Kuzmanović (1966), pisac, savetnik za lični razvoj i reiki majstor, jedna je od najčitanijih srpskih autorki, a njena studija o ljubavi “Od kada sam se zavolela – VOLIM” najprodavanija je knjiga u oblasti popularne psihologije u regionu. Sva njena dela (“Lemurova ljubav”, Manje od tri”, “Amor portenjo”, “U ime ljubavi”, “Ljubav bez iluzija”, “Knjiga ličnih promena” i “Knjiga o meni”) listom su bestseleri a broj zahvalnih čitalaca u stalnom porastu. Ivanine knjige pozivaju na buđenje, vode ka željenim promenama i boljem životu, pružaju nova rešenja za stare probleme, postavljaju pitanja i predlažu odgovore, bilo da je reč o njenim romanima ili publicistici. Svojim ispovednim, iskrenim i proživljenim narativom Ivana saosećajno pokazuje da smo svi više slični nego različiti i da nas naša ranjivost povezuje. Majka je petogodišnjeg predivnog dečaka koji je inspirisao da postane autor edicije knjiga za decu i odrasle “Voli te mama” i uzme aktivno učešće u pitanjima savremenog roditeljstva.

Mirko Grdinić je rođen 16. aprila 1969. godine u Puli. Pisac je priča znanstvene fantastike, fantastike i horora, kao i urednik zbirki Festivala fantastične književnosti u Pazinu i član više regionalnih komisija za odabir fantastičnih priča. Diplomirao je na Fakultetu kriminalističkih znanosti i na Fakultetu političkih znanosti u Zagrebu. Jedan od utemeljitelja SF&F konvencije Istrakon i jedan od utemeljitelja i član kluba „Albus“ i „Jules Verne Kluba“ u Pazinu. Autor je više kratkih priča koje su objavljivane u raznim zbirkama priča Festivala fantastične književnosti u Pazinu, Festivala fantastične književnosti u Zenici i Regionalnog festivala fantastične književnosti Refesticon u Bijelom Polju, kao i u drugim zbirkama kao „Horor priče za laku noć 2“ (Zagrebačka naklada) i „Istromancer“ (ICR). Kao autor horor priče „Ugriz, drugovi!“ sudjelovao u večeri pričanja horor priča na petom Festivalu pričanja priča „Pričigin“ u Splitu. Također objavljuje priče u SF&F fanzinima i na portalima s istom tematikom. Neke od priča prevedene su mu na engleski i poljski jezik.

Anto Zirdum rođen 4. 6. 1956. godine u župi Plehan, općina Derventa. Osnovnu i srednju školu završio u Zenici, Pedagoški fakultet u Rijeci, a radnu karijeru započeo u Varešu. Živi u Vitezu a radi u Travniku kao kantonalni inspektor za pitanja prosvjete, znanosti kulture i sporta. Član predsjedništva Društva pisaca u BiH. Pripovjedač, romanopisac, esejist, dramski pisac i pjesnik Zirdum se na književnoj sceni pojavio kao pisac fantasy priča i prvi autor znanstveno-fantastične priče u BiH. U ovom žanrovskom okrilju objavio je četiri knjige: Jahači svjetlosti, Brončani mač, Radman’s syndrome i Elkastrandin kompleks (roman). Objavio 19 autorskih knjiga i priredio dvije antologije, od kojih je SLAVIN POJ – antologija fantasy priča iz slavenske mitologije, ( 2013). Zastupljen u 40 regionalnih zbornika te u antologijama: ANTOLOGIJA HRVATSKE ZF PRIČE, Rijeka 2005. (priredio: Žarko Milenić), POGLED U BUDUĆNOST - ANTOLOGIJA BH SF PRIČE Zenica 2007 (priredio Adnadina Jašarević) i REGIA FATASTICA I i II, Beograd, 2016. i 2017.

Vladimir Krivošejev Rođen 1963. godine u Valjevu. Diplomirao je na grupi za istoriju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Doktorirao na Univerzitetu umetnosti u Beogradu, sa temom: „Menadžment regionalnih muzeja u Srbiji sa posebnim osvrtom na organizaciju potencijala kulturnog turizma“. Zaposlen je u Narodnom muzeju Valjevo od 1990. godine na radnom mestu kustosa–pedagoga i kustosa-istoričara. Od 2000. godine je direktor muzeja. Kao direktor organizovao je širok spektar aktivnosti revitalizacije muzeja. Kao profesor, saradnik u nastavi i gostujući predavač učestvovao u nastavi na više visokoškolskih ustanova u Srbiji. Interdisciplinarno, kroz teoretska naučna i stručna istraživanj, kao i kroz praksu, se bavi temama vezanim za marketing i menadžment u kulturi, kulturnu politiku i kulturni turizam, ali i novovekovnu istoriju Srbije.

Marija Mitrović je penzionisani redovni profesor Univerziteta u Trstu. Do 1993. gradila je univerzitetsku karijeru na Univerzitetu u Beogradu. Autor je jedne istorije slovenačke literature (Pregled slovenačke književnosti, 1995) koja je dopunjena i objavljena i na nemačkom (Geschicte der Slowenischen Literatur, 2000). Autor je dveju knjiga o Ivanu Cankaru, a objavila je i preko stopedeset studija o srpskim slovenačkim i hrvatskim piscima. Na italijanskom je izišao i njen izbor i komentar Andrićevih priča o Trstu: La storia maledetta. Racconti triestini (2007). Sačinila je antologiju tekstova iz srpske književnosti koji su kao temu imali grad Trst (Sul mare brillavano vasti silenzi 2004), a priredila je te uvodne studije napisala za knjige: Svetlost i senke. Kultura Srba u Trstu (2007); Cultura serba a Trieste (2009). Zajedno sa istoričarom Bojanom Mitrovićem objavila je kratku istoriju srpske istorije, kulture i literature: Storia della cultura e della letteratura serba (2015).

Zlatko Crnogorac je izvršni producent ustanove kulture gradske opštine Stari grad – Parobrod, njen sedmogodšnji kreativni direktor, jednako kao i manifestacije Filmstreet. Istovremeni je free lance koncertni i event producent poslednjih 15 godina u rasponu događaja od Bijelog Dugmeta na Hipodromu preko Rolingstonsa na Ušću i u Budvi do U2 u Zagrebu, kao i pregršt drugih i manjih lokalnih projekata i festivala. Kroz studijski projekat upoznavanja sa institutom EU prestonice kulture zvanično je poseto Esen, Turku, Talin, Gimaraeš, Košice, Marselj, Umeu, Plzen, Vroclav i Arhaus u aktuelnim godinama njihovih istoimenih titula. Autor je više studijskih filmova o EU prestonicama kulture emitovanih na N1, kao i stalni saradnik subotnjeg dodatka Danasa, Nedeljnika i Vremena na teme i iz oblasti istorije arhitekture i pop kulture. Više o njemu samom na www.zlatkocrnogorac.com

Jelena Trivan rođena je 1973. godine u Kosovskoj Mitrovici. Diplomirala je i doktorirala na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Do 2000. godine radila je kao profesorka književnosti u Prvoj kragujevačkoj gimnaziji. Nakon političkih promena 2000. pa do 2006. godine bila je zamenica ministra u Ministarstvu za ljudska i manjinska prava. Za vreme tog mandata bila je šefica Pregovaračkog tima državne zajednice Srbija i Crna Gora za zaključivanje Sporazuma o nacionalnim manjinama sa susednim zemljama i Sporazuma o readmisiji sa zemljama Evropske unije. Takođe, bila je kopredsednica međudržavnih komisija za zaštitu nacionalnih manjina sa Hrvatskom, Mađarskom i Rumunijom i šefica tima za izradu Zakona o nacionalnim manjinama i Zakona o nacionalnim savetima nacionalnih manjina. Od 2004. godine predstavljala je i Srbiju u Komitetu za ljudska prava Saveta Evrope, posebno anganžovana na monitoringu stanja ljudskih prava u zemljama članicama Saveta Evrope. Dobitnica je nagrade „The Man of the Year“ za 2011. godinu. U periodu 2007. do 2014. godine bila je narodna poslanica u Narodnoj skupštini Republike Srbije. Predsedavala je Odborom za kulturu i informisanje i bila članica Odbora za evropske integracije i Interparlamentarne delegacije između Evropskog parlamenta i Narodne skupštine Republike Srbije. U Narodnoj skupštini Republike Srbije bila je predsednica Grupe prijateljstva sa Holandijom. Od 2013. godine članica je Programskog odbora RTS-a. Od 27. januara 2015. godine je direktorka Javnog preduzeća „Službeni glasnik“.

Dejan Papić, vlasnik i direktor Izdavačkog preduzeća Laguna rođen je 1962. godine u Beogradu. Godine 1998. osnovao je preduzeće Laguna s namerom da svoju ljubav prema dobrim knjigama podeli sa drugima. Njegov entuzijazam i upornost omogućili su razvoj najvećeg privatnog izdavačkog preduzeća u Srbiji koje je do sada objavilo skoro 3000 naslova. Godine 2009. osnovao je knjižarski lanac Delfi koji danas obuhvata 32 knjižare u Srbiji. Pokretač je i predsednik Srpskog udruženja izdavača i knjižara. Krajem 2013. pokreće i Radio Lagunu, jedinu beogradsku radio stanicu koja se dominantno bavi kulturom.

Jelena Đurović, ljubiteljka pop-kulture i urednica AgitPop.

Teodora Ž.Janković je novinarka, esejistkinja i publicistkinja.Rođena je 1977. godine u Novom Sadu. Nakon završene najstarije nacionalne gimnazije-Karlovačke, upisuje i diplomira na Katedri za srpsku književnost i jezik, novosadskog Filosofskog fakulteta. Tekstove iz korpusa umetnosti, kulture,društvenih fenomena i politike,objavljuje u nizu listova i časopisa Srbije,od sredine devedesetih godina prošlog veka, poput : „Nezavisnog“, „Teatra“, „Vojvođanskog magazina“, „Dnevnika“,“Ilustrovane politike“, „Nacionalne revije Srbija“, „Jatove revije“,“Nove misli“, „NS Reportera“, brojnih izdanja CPG, itd. Bezmalo deceniju bila je autor i kolumnista novosadskog „Građanskog lista“, gde je kroz formu intervju-eseja predstavila 500-nak ljudi iz javnog,političkog i kulturnog života Srbije.Tekstovi su joj objavljivani i u nekolicini monografskih i publicističko-biografskih izdanja znamenitih vojvođanskih umetnika.

Branko Rosić rođen je u Beogradu. Svirao je u kultnom pank bendu Urbana gerila, a kasnije i u elektro grupi Berliner strasse. Saradnik na knjizi Leksikon Yu mitologije. Objavljivao tekstove u časopisima Playboy, Cosmopolitan, Max, National geographic, B92 online, Fame i dnevnim novinama Press. Diplomirani je mašinski inženjer. Jedan od prvih srpskih muzičara koji je dao intervju za čuveni engleske novine New Musical Express i prvi srpski novinar koji je dobio intervju od kultnog engleskog muzičara Morisija. Zamenik je glavnog urednika magazina Nedeljnik.

Žana Poliakov-Akademija Dramskih Umetnosti. Internet pionir, bavi se pitanjima digitalnog doba, kopije i originala, konzumerističkog društva i new age filozofijom od 1996, kada započinje profesionalnu karijeru razvijajući sopstveni koncept vizuelne komunikacije gde umetnik prevazilazi zadate okvire i koristeći svoje znanje i veštine, transcendirajući kroz medije, postaje više ili manje pop zvezda. Izlagala na više grupnih i solo postavki širom planete mada više voli da nastupa nego da izlaže. U stvari, zavisi od raspoloženja. She is an exhibitionist and exhibition herself. Poslednjih godina, eksperimentiše sa 3D real -place barbie-doll ambijentalnim instalacijama twisting, pranking, overlapping - igrajući se odnosima između razuma i osećajnosti, privatnog i javnog, ali ličnog i emotivnog. ( sense and sensuality, personal and emotional ). Autorka neočekivano zabranjene knjige Lovemarks ili još jedna knjiga o zbunjenosti, koja je neočekivano postala i bestseler. Druga knjiga SoulFood, sensational uvod u srećniji život je kolekcija uvodnika iz magazina Sensa i još veći je bestseler. Izdavač je Mono i Manjana, obe su izašle 2010. godine. Radila i zabavljala se kao glavna i odgovorna urednica magazina za srećniji život Sensa od 2008 do oktobra 2011. Ne više. Zahvaljujem se svima koji su me pratili i zapamtili kao iconic editor in chief no nema potrebe da mi pišete i da se žalite, Sensa je i dalje dobar izvor informacija i ljudi koji rade u njoj i oko nje, sigurna sam da daju sve od sebe, onoliko koliko mogu, znaju i osećaju. Nije nimalo lako raditi u izdavaštvu sada i proizvoditi sreću. God bless you all. Treća knjiga I AM LOVE ili još jedna knjiga o zbunjenosti je izašla u maju 2012. Nova kolumna SoulKitchen sada se čita svakog meseca u magazinu Lepota i zdravlje. Od tada živi u prirodi. U okviru SOUL edicije, pred Soulfood knjige, sensational uvoda u srećniji život, Mono i Manjana, tj sada Vulkani Publishing objavili su Soulfood za svaki dan, preslatke knjige čokoladice u 5 tomova a najnoviji proizvod izašao je u avgust 2013 - SOUL JOURNAL flowered by Žana Poliakov, prateća prekrasna sveska žurnal, knjiga koju pišete sami. “Videla sam da mnogi dolaze da im potpišem Soulfood i sve podvlače ili zapisuju nešto sa strane na praznim listovima, želela sam da svojim čitaocima i onima koji će se tek upoznati sa mojim delima, pružim zadovoljstvo i priliku da pored čitanja i neke vrste coachinga - zapišu ono što im se vrzma u glavi. Reči su vrlo moćne, ko zna šta mogu da pokrenu vašem životu. Set them free, oslobodićete i sebe jer naša duša se hrani samo onim što je veseli.“ I dalje živi u prirodi off the grid, samo što sad ima i svoju baštu. Spisateljica i nežna baštovanka. Povremeno drži Soulfood sesije, sezonski a napravila je i SoulKitchen - mesto gde je sve moguće!

Vladimir Pištalo rođen je u Sarajevu 1960. godine. Završio je Pravni fakultet u Beogradu, a doktorirao na Univerzitetu Nju Hempšir u SAD na temi višestrukog identiteta srpskih iseljenika - srpskom, američkom i jugoslovenskom. Radi na Beker koledžu, u Vusteru, Masačusets, gde predaje svetsku i američku istoriju. Vladimir Pištalo je jedan od najznačajnijih savremenih srpskih pisaca. Njegova najpoznatija dela su romani „Tesla, portret među maskama“, „Milenijum u Beogradu“ i „Venecija“ i ona se prevode, ili su već prevedena, na desetak svetskih jezika

Bojana Kovač, autor knjige knjige “Pervertajzing – Agencijski anali” je diplomirani ekonomista, rođena u Beogradu. Profesionalni razvoj započinje u PR sektoru agencije McCann Erickson PR, a zatim narednih 7 godina radi integrisane marketing kampanje za neke od najvećih klijenata u zemlji i regionu ispred iste agencije. Nakon toga nekoliko godina radi na televizijama B92 i Fox. Poseduje veoma bogato iskustvo iz komunikacijskog i advertajzing biznisa. Godine 2012. počinje da radi za digitalnu agenciju iz Njujorka, a zatim i samostalno, radeći uglavnom digitalne kampanje, kao i organizacije događaja za klijente na domaćem i stranom tržištu. Iz njenog bogatog iskustva i portfolija nastala je knjiga “Pervertajzing – Agencijski anali” Pisanje joj je strast, bila je kolumnista ženskog časopisa Kosmopoliten. Ima dvoje dece koja su joj svakodnevni izvor inspiracije. Zavisna je od japanskih pisaca.

Miloš Jocić (1988, Novi Sad). Asistent na Odseku za srpsku književnost na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Jedan od tvoraca Zing!-a (zing.ff.uns ac.rs), sajta za objavljivanje radova nastalih na Kursu kreativnog pisanja proze koji vodi prof. dr Sava Damjanov. Zajedno sa prof. Damjanovom predaje i na Kursu kreativnog pisanja interaktivne fikcije. Jedan od predavača na Blogerami (blogerama.ff.uns.ac.rs; cesk.rs/blogerama), besplatnoj školi kreativnog pisanja blogova namenjenoj srednjoškolcima. Jedan od pokretača i glavnih urednika onlajn studentskog časopisa za književnost Međutim (medjutim.org). Priređivač temata Književnost i internet u Letopisu Matice srpske. Piše tviter prozu koju objavljuje na profilu @kvestkosmos.

Mirana Likar Bajželj rođena je 1961. godine u Novom Mestu. Diplomirala je bibliotekarstvo i slovenački jezik i književnost na Filozofskom fakultetu u Ljubljani. Živi u Ljubljani, gde predaje slovenački jezik. Kratke priče objavljuje od 2006. godine. Iste godine nagrađena je Nagradom Onino pero, koju joj je podlistak Ona dnevnika Delo dodelio za kratku priču. Godine 2007. pobedila je na festivalu mlade književnosti Urška. Njena prva zbirka kratkih priča Subotnje priče (Sobotne zgodbe, Cankarjeva založba, 2009.) nominovana je za prvenac godine i ušla je dva puta u uži izbor za Nagradu Fabula. Drugu zbirku priča Mirane Likar Bajželj, Sedam reči (Sedem besed, LUD Literatura, 2012.), kulturna redakcija dnevnika Delo uvrstila je među pet knjiga koje su obeležile tekuću godinu u Sloveniji. Priča Nadin stolnjak (Nadin prt) iz iste knjige uvrštena je u američku antologiju Best European Fiction 2013 (Dalkey Arhive Press), koju je uređivao Aleksandar Hemon. Nagrađena je 2015. godine nagradom Lapis Histriae, koju dodeljuje istarski Forum Tomizza. Juna ove godine je izašao njen romaneskni prvenac Babuškin kofer.

Dragoljub Igrošanac, rođen u Zenici 1977. godine. Kulturni aktivista i promoter fantastične književnosti. Vlasnik i glavni urednik sajta Art-Anima.com (2006-) na kome je do sada objavljeno više stotina proznih i teorijsko-esejističkih priloga najznačajnijih domaćih pisaca i proučavalaca naučne fantastike, horora i epske fantastike. Osnivač i urednik almanaha „Književna fantastika“ (2014-). Urednik pet zbornika kratkih žanrovskih priča i više knjiga domaćih autora fantastike. Glavni organizator Festivala fantastične književnosti Art-Anima (2014-) i suorganizator Regionalnog festivala fantastične književnosti Refesticon (2013-). Osnivač nagrade „Art-Anima“ koja se dodeljuje za doprinos popularizaciji fantastične književnosti. Organizator više literarnih konkursa i konkursa za fotografiju inspirisanu književnim delima „Fantastična književnost okom foto-kamere“. Živi i radi u Beogradu.

Marina Krleža – specijalistica digitalnog marketinga i poduzetnica, bivša novinarka, radijska voditeljica i profesorica hrvatskog jezika. Danas osnivačica prvog hrvatskog projekta koji se bavi relativizacijom i detabuizacijom seksualnosti – Seksoteka. Po životnim uvjerenjima erotologinja, hedonistkinja i frojdovka. Nakon osmogodišnjeg rada u prosvjeti, shvaćajući da se sustav ne mijenja iznutra, a edukacije o seksualnosti gotovo da i nema u javom prostoru, odlučila je prekvalificirati se iz prosvjete i početi živjeti svoj san – javno istraživanje heteroseksualnosti i biseksualnosti kroz teoriju. Uz to razvija vlastiti posao u internet marketingu gdje se bavi web developementom, copywritingom, community managementom i content marketingom kroz društvene mreže. U slobodno vrijeme piše i autorica je prvog hrvatskog Facebook romana – „Žena robot“.

Vesna Dedić (25.12.1967) do sada je objavila romane „Kao leto“, „Zauvek u srcu“, „Sunce meni, sunce tebi“, „Ti si meni sve“, „Pola duše“, „Zagrli me“, „Čuvaj me“ i „Ničija“. Od 2010. svi njeni romani su među najčitanijima u regionu i izazivaju pažnju pretežno ženske čitalačke publike. Vlasnik je izdavačke kuće „Dedić“, autor emisije „Balkanskom ulicom“ na Radio-televiziji Srbije, suvlasnik Radionice za medije „Officina“. Na svojim promocijama u oviru projekta „Bulevar ženskih tajni“ i u svojim javnim nastupima trudi se da doprinese podizanju svesti o ženskim pravima i problemima. Živi u Beogradu sa kćerkom Lenkom.

Davor Šišović novinar je Glasa Istre, publicist, urednik, književni promotor, rođen 1965. godine. Živi i radi u Pazinu. Pokretač je Dana Julesa Vernea u Pazinu, te Festivala fantastične književnosti i SF-konvencije Istrakon za koje je petnaestak godina uređivao godišnje natječajne zbirke kratkih SF&F priča. Uređuje knjige, piše književne prikaze, vodi književne tribine, sudjelovao je na mnogim domaćim, regionalnim i europskim SF konvencijama i književnim festivalima. Za popularizaciju znanstvene fantastike udruga Sfera iz Zagreba nagradila ga je 2006. godine Poveljom SFERA. Koautor je nagrađene monografije „Nikola Tesla – I bi svjetlo!“. Pokretač je inicijative koja je 2010. urodila primanjem grada Pazina u Međunarodnu organizaciju gradova knjiga (International Organisation of Booktowns – IOB). Član je Programskog vijeća Kuće za pisce u Pazinu. Za priču „Zavarivači“ objavljenu u zbirci „Prsten sa one strane sna“ crnogorskog Festivala fantastične književnosti Refesticon 2014. u Bijelom Polju dobio je 2015. godine nagradu Sfera u kategoriji kratke priče.  

Biljana Srbljanović, dramska autorka i vanredna profesorka na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Kreatorka serije Otvorena vrata koja proslavlja dvadesetogodišnjicu postojanja. Napisala desetak drama, za koje je nagrađivana u zemlji i inostranstvu. Između ostalih, dobitnica je i šest Sterijinih nagrada za najbolji dramski tekst, nagrada Ernst Toler, Slobodan Selenić, Joakim Vujić, Premio Europa, Osvajanje slobode itd. Nosilac francuskog Ordena viteza iz reda umetnosi i književnosti, aktivistkinja za ljudska prava i prava životinja. Doktorant na državnom Univerzitetu umetnosti iz oblasti studije filma, gostujuća profesorka na univerzitetima u Beču, Milanu i Njujorku. Objavljuje ”na internetu”. Sve što pročitate o njoj u tabloidima govori o vama samima.

Miloš Latinović je rođen 23. septembra 1963. godine u Kikindi. Osnovnu i srednju školu završio je u Kikindi, a Fakultet političkih nauka u Beogradu, gde je odbranio master rad na temu: Sterijino pozorje i pozorišni život Srbije. Trenutno je na doktorskim studijama na istom fakultetu BU. Radio je kao novinar u listu „Komuna“ i Radio Kikindi, a sarađivao je sa redakcijama više dnevnih listova i časopisa u Srbiji, među kojima su Dnevnik (Novi Sad), Borba (Beograd), Nacionalna geografija i drugi. Nekoliko godina uređivao je književnu rubriku pod nazivom – Rukopisi, lista srpske dijaspore „Kišobran“ koji izlazi u Vankuveru – Kanada. Za novinsku reportažu „U sred polja oko mora“ objavljenu u magazinu „Nedeljni dnevnik“, 1999. godine dobio je „Gran pri“ festivala „Interfer“ u Somboru. U periodu od 1999. do 2001. godine obavljao je dužnost direktora Narodne biblioteke „Jovan Popović“ u Kikindi, a od 2003. do 2008. godine bio je direktor Narodnog pozorišta u Kikindi. Kao član opštinskog veća SO Kikinda bio je zadužen za resor kulture, obrazovanja i medija u periodu od 2008. do 2013. godine. Učestvovao u pokretanju i organizovanju stručno-teorijskog simpozijuma „Kikindski dijalozi“, koji je održavan u ovom gradu u periodu od 2002 do 2005. godine uz učešće eminentnih sociologa, kulturolaoga, filozofa i drugih teoretičara iz Srbije i okruženja. Autor je šest zbirki priča, osam romana, dve knjige eseja, dve monografije i desetak dramskih tekstova (pet je objavljeno u pozorišnoj i književnoj periodici) od kojih su Panonski karusel i Payador ili Crnjanski izvedena u NP Kikinda. Objavio je više od sto književnih priloga u periodici, nedeljnim i dnevnim listovima. Roman Šekspirov klijent (Stilos, Novi Sad) bio je 2002. godine u užem izboru za NIN-ovu nagradu. Knjiga Priče vetrova, posle dva izdanja u Srbiji (Čigoja štampa, Beograd i Prometej, Novi Sad), prevedena je na rumunski i nemački jezik, a Sto dana kiše na bugaeski jezik (Persej Sofija), takođe brojni prozni tekstovi su mu prevedeni na engleski, mađarski, slovenački, slovački i makedonski jezik. Žiri društva književnika Vojvodine proglasio je roman Dželat u raju (Stilos, Novi Sad) za najbolju knjigu 2008. godine, dok je za poetsko-proznu zbirku Zvezde i ostrva (Geopoetika, Beograd) dobio je nagradu „Stevan Pešić“ 2012. godine. Za roman Sto dana kiše (Vulkan izdavaštvo, Beograd) nagrađen je prestižnim priznanjem „Zlatni suncokret“ (Nagrada Vital), 2014 godine. Roman je 1916. godine preveden na Bugarskoj u izdanju IK „Persej“. Za poeziju je nagrađen prvom nagradom na festivalu „Proleće“ u Sofiji u Bugarskoj. Glavni urednik je pozorišnog časopisa Scena, koji izdaje Sterijino pozorje u Novom Sadu Trenutno je direktor BITEF teatra. Oženjen je i ima dvoje dece.

Anđelka Cvijić (1949, Inđija), novinar, prevodilac i književni kritičar. Diplomirala na Filološkom fakultetu u Beogradu. Prevodi sa engleskog, francuskog i italijanskog jezika. Dugogodišnji novinar Politike, urednik Kulturnog dodatka i Kulturne rubrike Politike. Piše kritiku za Treći program Radio Beograda, list Danas, Književni magazin i Srpski književni list. Prevela: Doris Lesing – prve dve knjige petoknjižja “Deca nasilja” – Marta Kvest i Pravi brak; Alis Manro Životi devojaka i žena i Ples srećnih senki; Mirča Elijade Vodič kroz svetske religije; Norberto Bobio Levica i desnica; Rodžer Skruton Moderna filozofija; Žozef de Mestr Spisi o Francuskoj revoluciji; Dezmond Moris Intimno ponašanje (u ko-prevoditeljstvu), Džon Kuper Pouis Uprkos (u okviru Odabranih dela)…

Bojana Stojanović Pantović (1960) rođena je u Beogradu gde je doktorirala na Odseku za srpsku i komparativnu književnost Filološkog fakulteta i jedno vreme honorarno predavala. Redovna je profesorka i upravnica Odseka za komparativnu književnost sa teorijom književnosti Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Pored naučnih tekstova objavljuje književnu kritiku, poeziju i prevodi sa slovenačkog i engleskog jezika. Objavila je i priredila tridesetak knjiga različitih žanrova. Više od deset godina bila je stalna kritičarka za savremenu srpsku poeziju lista „Politika“, a pisala je i za „Našu borbu“. Izabrane monografije: Nasleđe sumatraizma (1998), Srpski ekspresionizam (1998), Kritička pisma (2002), Morfologija ekspresionističke proze (2003), Raskršće metafore (2004), Oštar ugao (2008), Rasponi modernizma (2011), Pesma u prozi ili prozaida (2012). Pesničke zbirke: Beskrajna (2005), Zaručnici vatre (2008), Isijavanje (2009), Lekcije o smrti (2013). Dobitnica je više nagrada za književno stvaralaštvo (između ostalih „Milan Bogdanović“ za najbolju kritiku objavljenu u medijima 2000. godine). Živi u Beogradu i Novom Sadu.

TAMARA KRSTIĆ (1974, Beograd), novinar i urednik na Radio Beogradu 1, književni kritičar. Diplomirala je na grupi za srpski jezik i književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu. Kao novinar, prati književnu, kulturnu i medijsku scenu na Radio Beogradu 1. Autor je emisija „ Kod dva bela goluba“. Do 2016. bila je novinar, književna kritičar i urednik na Radio Beogradu 2, programu kulture i umetnosti. Uređeivala je i vodila temat „Gutenbergov odgovor“ koji je posvećen srpskoj književnosti. Objavljuje književne kritike, prikaze i intervjue u časopisima. O hrvatskim autorima objavila je nekoliko kritika na internet portalu „Booksa“. Sarađivala je sa časopisom za srpski jezik i književnost „Svet reči“ koji objavljuje „Društvo za srpski jezik i književnost“ . Od 2016. Član je uredništva LMS. Kritičar je Beogradskog festivala poezije i knjige „Trgni se!Poezija!“i urednik tribinskog programa „Književnost i druge umetnosti“ Srpskog književnog društva. Bila je član žirija za dodelu književne nagrade „Biljana Jovanović“ i pesničke nagrade „Timočka lira“ koju dodeljuje Radio Beograd 2. Članica je NIN-ovog žirija kritike za najbolji roman godine.

Dejan Ognjanović je pisac, filmski i književni kritičar, prevodilac, esejista. Objavio knjige „Faustovski ekran“ (2006), „U brdima, horori“ (2007), „Poetika horora“ (2014), „Studija strave“ (2008), „Više od istine: Kadijević o Kadijeviću“ (2017) i dva romana („Naživo“, 2003; 2010) i „Zavodnik“ (2014; 2015). Priredio antologiju H. F. Lavkrafta, „Nekronomikon“ (2008; 2012) i zbornik „Novi kadrovi“ (sa I. Velisavljevićem; 2008), i temate o Birsu (Gradina, 2008), Lavkraftu (Gradac, 2009) i V. Barouzu (Gradac, 2010). Urednik je edicije „Poetika strave“ u Orfelinu, gde je priredio izdanja Blekvuda, Lavkrafta, M. R. Džejmsa, Ejkmana, Le Fanua, Makena, Ligotija i Širli Džekson. Njegove priče su uvrštene u brojne domaće antologije. Stalni je saradnik vodećeg svetskog horor magazina Rue Morgue.

Mladen Jakovljević predaje anglo-američku književnost na Filozofskom fakultetu u Kosovskoj Mitrovici. Rođen je 1975. godine u Novom Sadu. Na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu diplomirao je engleski jezik i književnost, magistrirao i odbranio doktorsku disertaciju Paralelni svetovi: odnos postmoderne proze prema fantastičnoj i naučnofantastičnoj književnosti pod mentorstvom prof. dr Vladislave Gordić-Petković. Kourednik je Književne fantastike (2016 i 2017) i zamenik glavnog i odgovornog urednika akademskog časopisa Zbornik radova Filozofskog fakulteta Univerziteta u Prištini. Autor je monografija Mit i tehnologija Rodžera Zelaznija (2011) i Alternativne stvarnosti Filipa K. Dika (2015), fantazijskog romana Vrata sumraka (2014), kao i značajnog broja naučnih radova o fantastičnoj književnosti.

Goran Samardžić je rođen u Sarajevu, 1961. godine. Završio studij književnosti. Radio kao novinar, urednik, priređivač, promotor...Piše poeziju, prozu, književne prikaze... Suvlasnik je Izdavačke i knjižarske kuće Buybook. Bibliografija: Lutke, pjesme, Svjetlost, Sarajevo, 1990. Otkazano zbog kiše, pjesme i priče, Svetlost, Sarajevo, 1995. Između dva pisma, pjesme i priče, ABC Ljubljna, 1995. Sikamora, priče, Bosanka knjiga, Sarajevo, 1997. Šumski duh, roman, Profil, Zagreb, 2004. Laguna, Beograd, 2006. Beletrina, Ljubljana, 2007, Blesok, Skoplje, 2012. Itd... Ljudi koje su na krilima donijele guske, priče, Profil, Zagreb, 2007. Leteći Beograđanin, priče, Laguna, Beograd, 2009. Dekle na cesti, priče, Goga, Novo mesto, 2011. Zimski zagrljaji, priče, VBZ, Zagreb, Beograd, Sarajevo. 2015. Dobitnik je domaćih i regionalnih književnih nagrada za priču i roman, a njegova proza uvrštena je u antologiju „Best European Fiction 2011“. Bio u najužem izboru za nagrade u okruženju (Jutarnji list, Meša Selimović...) Zastupljen u antologijama i prevođen na strane jezike. Živi u Sarajevu

Eli Gilić rođena je 1972. godine u Beogradu. Radi kao književni prevodilac. Autorka je zbirke priča Robovi žudnje. Kad ne piše, izmišlja nove recepte, pravi tašne, lampe i nakit. Odselila se iz grada u kuću u šumi kako bi bolje upoznala sebe, naučila nove veštine i bavila se organskom zemljoradnjom.

Aleksandar Žiljak (Zagreb, 1963), hrvatski je ilustrator, pisac znanstvene fantastike, urednik i prevoditelj. Do sada je objavio zbirke priča Slijepe ptice (2003), Božja vučica (2010), Knjiga beštija (2013), Tajna Grimiznog mora (2014), Srce od stakla (2016) i Pjesma Xallasandre (2017), te romane Irbis (2012; Srbija 2014), Poseidonia (2014; Češka 2016) i Zagonetka Zmajskih otoka (2015). U Njemačkoj je 2017. objavio zbirku Welche Farbe hat der Wind?, koja postoji i u engleskoj verziji. Objavio je i znanstvenopopularnu knjigu Kriptozoologija: svijet zagonetnih životinja (2004), pod pseudonimom Karl S. McEwan. Uredio je, zajedno s Tomislavom Šakićem, antologiju Ad Astra - antologija hrvatske znanstvenofantastične novele 1976.-2006. (2006). Opet s Tomislavom Šakićem, uređuje i SF časopis UBIQ, koji izlazi od novembra 2007, proglašen 2011. najboljim europskim SF časopisom. Uredio je i više zbirki priča hrvatskih SF pisaca. Dobitnik je devet Nagrada SFERA za svoj rad.

Dragić Rabrenović je rođen 1979. godine u Podgorici, živi i radi u Bijelom Polju. Diplomirao je novinarstvo na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu, gdje je i magistrirao na smjeru Komunikologija. Direktor je Radija Bijelo Polje i predsjednik upravnog odbora Unije lokalnih javnih emitera Crne Gore (ULES CG). Jedan od pokretača i organizator Regionalnog festivala fantastične književnosti REFESTICON. Piše pjesme, kratke priče i kolumne. Priča su mu objavljene u zbirkama festivala u regionu, antologijama i časopisima sa tematikom epske i naučne fantastike, fantazije i horora. Sekretar udruženja Umjetnost bez granica sa sjedištem u Baru, udruženja Crnogorsko kulturno društvo sa sjedištem u Kristijanstadu u Švedskoj i predsjednik Skupštine Akademije društvenih nauka čije je sjedište u Bijelom Polju.