Dragana Milošević Rođena 15. marta 1983. godine u Beogradu . Po obrazovanju je diplomirani muzičar - violinista . Osnovnu školu „ Prva vojvođanska brigada “ i srednju muzičku školu „ Isidor Bajić “ završila je u Novom Sadu . Diplomirala je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu u klasi prof . Irine Javšili . Zaposlena je kao muzički izvođač - violinistkinja u orkestru Opere Srpskog narodnog pozorišta . Stalna je članica Vojvođanskog simfonijskog orkestra , Zrenjaninske filharmonije , Subotičkog simfonijskog orkestra , Zrenjaninskog kamernog orkestra i orkestra „Camerata Academica“ iz Novog Sada . Učestvovala je na brojnim takmičenjima , seminarima , koncertima i festivalima i ostvarila značajne rezultate u solističkim nastupima i kao član mnogobrojnih orkestara i kamernih ansambala . U političkoj karijeri bila je u dva mandata odbornica u Skupštini Grada Novog Sada i poslanica u dva mandata u Skupštini AP Vojvodine . Govori engleski jezik .

Vladislav Šešlija rođen 1965. u Zrenjaninu. Diplomirao slikarstvo na Akademiji umetnosti u Novom Sadu 1994. Izlagao na mnogobrojnim samotalnim i kolektivnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Trenutno v.d. direktor u Galeriji likovne umetnosti poklon zbirci Rajka Mamuzića.

Gordana Draganić Nonin je diplomirani menadžer u medijima. Radi kao novinar-urednik, šef novosadskog dopisništva lista Danas i saradnik za unapređenje delatnosti ustanove kulture u Kulturnom centru Vojvodine “Miloš Crnjanski”. Stalni je saradnik nedeljnika “Novi magazin”. Osnivač je i član Nezavisnog društva novinara Vojvodine; Nezavisnog udruženja novinara Srbije; Medija centra; ANEM-a; Pokreta „Novi optimizam“ i „Nova solidarnost“, kao i član Društva Srbije odnosa s javnošću. Rođena je 1963. godine u Novom Sadu i profesionalnu karijeru je počela kao organizacioni sekretar u Književnoj omladini Novog Sada gde je radila od 1986. do 1989. godine. Od 1989. godine radila je kao novinar u redakciji Programa 202 Radio Novog Sada, a zatim, od 1992. godine u Nezavisnom društvu novinara Vojvodine gde je prvo radila kao novinar kulture, a potom je bila dugogodišnji urednik kulturne rubrike u nedeljniku „Nezavisni“. Bila je osnivač, idejni tvorac i predsednik Društva građana „Horizonti“ od 1993. godine. Pored osnovne delatnosti zalaganja za mir, na uspostavljanju prekinutih kulturnih veza na teritoriji Jugoslavije, kao jedna od delatnosti Društva, objavljena su i dva broja časopisa za komunikaciju kultura “Horizonti” u kojima je bila osnivač i glavni i odgovorni urednik. Bila je novinar nezavisnog nedeljnika “Bulevar” do 2002. godine, u kom je takođe pratila kulturnu scenu Vojvodine. Od osnivanja 2000. godine, prve tri godine postojanja RTV “Panonije” bila je zamenik glavnog i odgovornog urednika i bila zadužena za profilisanje programa ove regionalne televizije. Tokom te tri godine bila je urednik emisije iz kulture “Art box”. Bila je i pomoćnik glavnog i odgovornog urednika časopisa za savremenu kulturu Vojvodine “Nova misao” čiji je osnivač Izvršno veće AP Vojvodine. Uradila je više od sto intervjua sa najznačajnijim ličnostima iz kulturnog i društvenog života Srbije, regiona i sveta, a izbor njenih intervjua objavila je izdavačka kuća “Agora” 2010. godine pod nazivom “Ljudi od reči”. Knjiga teksova i intervjua “Bez prašine” objavljena je 2012. godine (NIP Dnevnik, Novi Sad). Dobitnica je Medalje kulture za multikulturalnost i interkulturalnost Zavoda za kulturu Vojvodine za 2011. godinu. Tokom svoje karijere, radila je i odnose s javnošću za pojedine organizacije, kampanje i manifestacije. Deset godina, od 1996. do 2006. godine bila je PR AMC “NS time”; sedam godina je bila PR Međunarodnog festivala proze “Prosefest” Kulturnog centra Novog Sada; dve i po godine, od 2014. do 2016. godine je bila savetnik za odnose s javnošču u timu za sprovođenje kampanje za dobijanje titule Novog Sada za “Evropska prestonica kulture 2021”, što se i ostvarilo u oktobru 2016. godine.

Biljana Srbljanović, dramska autorka i vanredna profesorka na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Kreatorka serije Otvorena vrata koja proslavlja dvadesetogodišnjicu postojanja. Napisala desetak drama, za koje je nagrađivana u zemlji i inostranstvu. Između ostalih, dobitnica je i šest Sterijinih nagrada za najbolji dramski tekst, nagrada Ernst Toler, Slobodan Selenić, Joakim Vujić, Premio Europa, Osvajanje slobode itd. Nosilac francuskog Ordena viteza iz reda umetnosi i književnosti, aktivistkinja za ljudska prava i prava životinja. Doktorant na državnom Univerzitetu umetnosti iz oblasti studije filma, gostujuća profesorka na univerzitetima u Beču, Milanu i Njujorku. Objavljuje ”na internetu”. Sve što pročitate o njoj u tabloidima govori o vama samima.

Zoran Kolundžija, rođen 20. juna 1952. godine u Nišu, SR Srbija, osnovnu školu, gimnaziju i Filozofski fakultet završio u Novom Sadu u kom neprekidno živi od 1966. godine Prvo zaposlenje u Kulturno-prosvetnoj zajednici Vojvodine (današnji Zavod za kulturu Vojvodine) od 1980. do 1990. godine. Samostalnu Izdavačko-knjižarsku agenciju PROMETEJ registrovao 10. januara 1990. godine i otada se smatra samostalnim privrednikom. U toku 25 godina postojanja Prometeja potpisao kao urednik i izdavač oko 2.500 naslova, više puta nagrađivan kao izdavač...

Đorđe Randelj rođen je 1954. godine u Rumenki, osnovnu školu završio u Kaću, gimnaziju u Novom Sadu, studirao na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu i Pravnom fakultetu u Novom Sadu. Živi i radi u Novom Sadu, 35 godina je bio novinar i glavni i odgovorni urednik književnih izdanja u “Dnevniku”, a danas je novinar i urednik Redakcije kulture na Radio televiziji Vojvodine. Objavio je knjige: Od Kosova do Kosova (1990), Svetačnik (1995), Otkriće Biblije – Stari zavet (1996), Otkriće Biblije – Novi zavet (1996), Zapisi iz prizemlja (1997), Novi zapisi iz prizemlja (1998), Tajno društvo zatočenika knjige (1999), Zemlja zanemelih ljudi (2004), Selo moje malo (2005), Blaženi izgnani pravde radi (2005), Priče iz novog veka (2008), Nedovršena rečenica (2008) Ekser u cipeli (2008), Patrijarh Pavle, svetac kojeg smo poznavali (2014) i Patetična simfonija detinjstva (2018). Priredio je monografiju Spomenica Novosađana – 78 dana rata i stradanja (2001). Uz brojne nagrade za novinarski rad dobitnik je i Nagrade Slobodna Vojvodina za unapređenje izdavačke delatnosti, Svetozar Miletić za publicistiku, Zlatne medalje Jovan Đorđević za pozorišnu delatnost i Oktobarske nagrade grada Novog Sada.

Katica Ćulavkova (Veles, 1951) je makedonska pjesnikinja, pripovjedač, književni teoretičar i kritičar, eseist, univerzitetski profesor, prevodilac, antologičar. Predavala je teoriju književnosti, književnu hermeneutike i kreativno pisanje na Filološkom fakultetu „Blaže Koneski“ u Skoplju (Katedra za opštu i komparativnu književnost). Ćulavkova je redovni član Makedonske akademije nauka i umetnosti (MANU, od maja 2003), član Evropske akademije nauka i imjetnosti (maj 2014) i potpredsjednica Međunarodnog PEN (od 2008). Počasni je član Turskog PEN centra. Njene pjesničke knjige prevedene su na engleski, francuski, rumunski, ruski, portugalski, italijanski, hrvatski, srpski, albanski i bugarski jezik. Dobitnik je nekoliko uglednih nagrada i priznanja za izuzetan doprinos savremenoj makedonskoj književnosti („Braća Miladinovci“, „11 Oktobar“ - najviša državna nagrada Makedonije, „Dimitar Mitrev“, „Aco Šopov“, „Narcisa“, „Tudor Argezi” Rumunskog Udruzenja pisaca). Bila je učesnik mnogih svetskih festivala poezije, književnih susreta i naučnih konferencija. Živi u Skoplju sa suprugom i sinom.

Vladan Beara, psiholog i REBT terapeut, pridruženi član Instituta Albert Elis iz Njujorka. Vladan se bavi psihoterapijom već 20 godina. Radi sa ratnim veteranima i ratom traumatizovanim osobam u Centru za Ratnu Traumu u Novom Sadu od 1999 god. Trenutno je na poziciji edukatora i supervizora u Centru. Sa dr Miljanovićem je više godina vodio grupe ratom traumatizovanih veterana u kojima su se bavili suočavanjem sa egzistencijalnim datostima u kontekstu rata i nakon povratka iz rata. Od 2007. godine je redovni gostujući predavač u edukaciji Centra za KBT u Banja Luci, gde drži seminare o ratnoj traumi i očekivanjma terapeuta i klijenta u seansi. Pored REBT-a (koje je učio od Zorica Marić, Albert Ellis, Ray Di Giuseppe, Kristene Doyle i drugih) edukovao se iz sledećih psihoterapijskih pravaca: Logoterapija i Egzistencijalna analiza (K.Katinić), EMDR (R.Solomon i B. Zelwer), ACT (K.Wilson i I.Krnetić), Psihodrama (V.Milošević), Geštalt (M.Krivačić i D.Jovanović), Storytelling (Dan Bar On), Klijent-Centrirano savetovanje (K.Spiers), Fear Reduction Management and Process Therapy (Ivan Kos) i Dialectical Behavioral Therapy (AM.J.Golden), Mindfulness Based Cognitive Therapy (AM.J.Golden)… Objavio je knjigu sa dr Miljanovićem „Gde si to bio sine moj?“ - egzistencijalistički doprinos razumevanju ratne traume (2005) koja govori o iskustvu terapijskog rada sa veteranima u grupi. Objavio je dva rada u knjizi Christie D. J. (2011) „The Encyclopedia of Peace Psychology“: Beara V. „Suicide among war veterans“; i Beara V. „ War veterans and family violence.“ Nedavno je objavio rad „The Contribution of REBT in Addressing the Givens of Existence“ u časopisu Journal of Rational-Emotive & Cognitive-Behavior Therapy. Držao je predavanja o ratnoj traumi i psihoterapiji ratnih veterana na: Humboldt University, Berlin, Germany; University Konstanz, Germany; University Hamburg, Germany; Utrecht University, Holland; Eastern Mennonite University, Harrisonburg Virginia, USA; Univerzitet u Ljubljani, Slovenija; Univerzitet u Zagrebu, Hrvatska; Hrvatski studiji Sveučilišta u Zagrebu, Hrvatska; Univerzitet u Beogradu, Srbija; Vojno Medicinska Akademija Beograd, Srbija; Univerzitet u Novom Sadu, Srbija; Univerzitet u Banja Luci, BiH; Univerzitet u Sarajevu, BiH; Veteranen Instituut, Doorn, Holland; COGIS, Utrecht, Holland; Kontakt der Kontinenten, Soesterberg, Holland; Zentrum Innere Fuhrung-Koblenz, Germany; Berghof Institute for Peace and Conflict Research, Berlin, Germany; Bonn International Center for Conversion, Bonn, Germany.

Slobodan Vladušić, pisac i esejista, rođen je 1973. godine u Subotici, gde je završio osnovnu i srednju školu. Studirao je srpsku književnost na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Bio je stalni književni kritičar u listovima Politika i Večernje novosti. Četiri godine je uređivao i časopis Letopis Matice srpske. Do sada je napisao tri romana: Forward (2009, 2 izdanja) – Vitalova nagrada, i Mi izbrisani (2012, 3 izdanja) – nagrada Meša Selimović, Veliki juriš (2018, 4 izdanja) – nagrada Janko Veselinović. Pored romana piše i terijsku prozu: Crnjanski, Megalopolis (2011, 2 izdanja), nagrada Isidora Sekulić, Košarka to je Partizan (2016), Književnosti i komentari (2017, 2 izdanja), nagrade Laza Kostić i Đorđe Jovanović. Zaposlen je kao vanredni profesor na Odseku za srpsku književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Oficijelni sajt: www.slobodanvladusic.net

JUGOSLAV VLAHOVIĆ rođen je 1949. u Beogradu. Diplomirao na Fakultetu primenjenih umetnosti u Beogradu gde je bio redovni profesor (Grafika knjige). Dugogodišnji je ilustrator - karikaturista i urednik nedeljnika NIN (od 1976.). Objavljivao u brojnim jugoslovenskim, srpskim i inostranim listovima: “The New York Times”, “Wiener Journal”, “Wiener Zeitung”, “la Reppublica”, “Das Sonntagsblatt”, “Die Zeit”, “Courrier International.” i dr. Priredio preko 80 samostalnih izložbi. Objavio trinaest knjiga karikarura i mapu grafika serigrafija “Slikari i voajeri”, SKC Beograd, 1981. Opremio veliki broj knjiga i omota ploča (kompletna “Riblja čorba” i mnoge druge). Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja za ilustracije, karikature i grafički dizajn (Pjerova, Braće Karić, Crayon de Porcelaine, Aydin Dogan i dr.). Radovi mu se nalaze u Muzeju savremene umetnosti i Muzeju primenjenih umetnosti u Beogradu i u inostranim muzejima i zbirkama (Bazel, Gabrovo, Bon, Pariz, Beč). Priredio veliku retrospektivnu izložbu u Muzeju primenjene umetnosti u Beogradu 2014. Jedan je od osnivača Art directors Club Srbije i Udruženja karikaturista Srbije FECO čiji je predsednik.

Aleksandar Đukanović rođen je 29. maja 1971. godine u Beogradu. Po obrazovanju je diplomirani istoričar. Objavljene knjige: KELTI – popularna istorija za decu i omladinu, Kečkić, Beograd 2006. MAMONOV KLJUČ – roman, Čekić, Beograd 2014. HLADNA POVRŠINA – zbirka pripovedaka, Agnosta, Beograd, 2017, OSTRVO MRTVIH – roman, Agnosta i Makart, Beograd, 2018.

Nikola Vukčević
Reditelj, scenarista i producent, vanredni profesor Filmske i TV režije na FDU Cetinje, Univerziteta Crne Gore. Član skupštine FERA (Federation of European film directors) i Odbora za film i pozorište Crnogorske akademije nauka i umjetnosti. Reditelj dva cjelovečernja igrana filma: Pogled sa Ajfelovog tornja (2005) i Dječaci iz Ulice Marksa i Engelsa (2014), koji su prikazani na pedesetak filmskih festivala i smotri u svijetu. Diplomirao je Režiju (film, pozorište, TV) na Akademiji umetnosti Novi Sad, u klasi prof. Vlatka Gilića - 1998. godine. Sa teorijskog aspekta proučavao je rediteljsku multimedijalnost u XX vijeku: 1999-2001 (FDU Beograd, magistarske studije) i 2005-2010. (AU Novi Sad, doktorske studije) u zvanju doktora filmologije. Sedam sezona je bio umjetnički direktor Gradskog pozorišta Podgorica (2003-2010), u dva izborna mandata i bio umjetnički rukovodilac u više od 25 novopostavljenih projekata te pozorišne kuće. Izabran u International visitors leadership program američkog State departmenta 2006. (Los Angeles, New York, Washington - studijski boravak) i učesnik brojnih međunarodnih stručnih seminara i workshopova, među kojima se izdvaja Directors seminar Keln (Njemačka, ASSITEJ Germany), 2011. Cjelovečernji igrani film 'Dječaci iz Ulice Marksa i Engelsa' (2014.) bio je zvanični crnogorski kandidat za nagradu Oskar u kategoriji Najbolji strani film 2014. godine. Autor je preko 70 projekata namjenskih FTV formi: TV reklama, muzičkih spotova, namjenskih filmova...

Dragoslav Dedović je rođen 1963. u Zemunu. Odrastao je u Kalesiji, gimnaziju je završio u Tuzli. Nakon studija žurnalistike u Sarajevu radio je kao novinar za različite medije i pohađao postdiplomske studije sociologije kulture u Beogradu. Od 1990. do 1992. bio je urednik u jednoj tuzlanskoj izdavačkoj kući. Javno angažovao protiv šovinizma i upotrebe vojne sile i napustio je bivšu Jugoslaviju nakon početka rata u Bosni i Hercegovini. 1992. se nastanio u Nemačkoj, najpre radeći u Nirnbergu i Regenzburgu u restoranima, na brodogradilištima i u fabrikama kako bi finansirao intenzivne kurseve nemačkog jezika. Kao stipendista Fondacije Hajnrih Bel (Heinrich-Böll-Stiftung) odbranio je 1999. magistarsku tezu na interdisciplinarnim Evropskim studijama u Ahenu. Od 1999. do 2006. radio je kao novinar Radija Dojče vele (Deutsche Welle) u Kelnu i Bonu, uređujući i vodeći emisije Evropa danas i Tura kulture. Od 2006. do kraja 2008. godine boravio je u Beogradu kao direktor Regionalne kancelarije za Jugoistočnu Evropu nemačke Fondacije Hajnrih Bel. Od 2009. ponovo živi u Nemačkoj, prvo u Berlinu a potom u Kelnu gde je do 2012 radio kao savetnik za zapadni Balkan u Forumu Civilne mirovne službe (forumZFD). Trenutno radi kao glavni urednik Programa na srpskom RTV Dojče vele (Deutsche Welle). Više puta nagrađivan, između ostalog na Slovu Gorčina (1988) Godišnjom nagradom za najbolju knjigu Društva pisaca BiH (2005), Pečatom varoši sremskokarlovačke (2011) kao i stipendijskim boravcima nemačkih književnih institucija. Eseje i analitičke tekstove objavljuje i na nemačkom, prevodi sa nemačkog i na nemački, a njegovi književni tekstovi su prevedeni na više jezika. Zastupljen je u nekoliko antologija bh. i srpskog pesništva.

Đuro Radosavović – Pisac, kolumnista i copywriter. Rođen 24. marta 1986. Objavio romane Budva, bagra i blud(2011) i Crnogorski roman(2015). Piše za Politiku, Al Jazeera i Vijesti. Njegove priče prevođene su na engleski, ruski i francuski jezik. Radi u advertajzing agenciji New Moment Beograd.

Mirana Likar Bajželj rođena je 1961. godine u Novom Mestu. Diplomirala je bibliotekarstvo i slovenački jezik i književnost na Filozofskom fakultetu u Ljubljani. Živi u Ljubljani, gde predaje slovenački jezik. Kratke priče objavljuje od 2006. godine. Iste godine nagrađena je Nagradom Onino pero, koju joj je podlistak Ona dnevnika Delo dodelio za kratku priču. Godine 2007. pobedila je na festivalu mlade književnosti Urška. Njena prva zbirka kratkih priča Subotnje priče (Sobotne zgodbe, Cankarjeva založba, 2009.) nominovana je za prvenac godine i ušla je dva puta u uži izbor za Nagradu Fabula. Drugu zbirku priča Mirane Likar Bajželj, Sedam reči (Sedem besed, LUD Literatura, 2012.), kulturna redakcija dnevnika Delo uvrstila je među pet knjiga koje su obeležile tekuću godinu u Sloveniji. Priča Nadin stolnjak (Nadin prt) iz iste knjige uvrštena je u američku antologiju Best European Fiction 2013 (Dalkey Arhive Press), koju je uređivao Aleksandar Hemon. Nagrađena je 2015. godine nagradom Lapis Histriae, koju dodeljuje istarski Forum Tomizza. Juna ove godine je izašao njen romaneskni prvenac Babuškin kofer.

Vera Nikolić, (Beograd, 1969.) profesor srpskog jezika i književnosti po obrazovanju, novinar po ličnom izboru, pasionirani čitač iz ljubavi. U medijima kao novinar i urednik radi četvrtinu veka, menjajući analogno/digitalne formate po diktatu vremena i prilika. Pisala za magazine Elle, Cosmopolitan, National Geographic, Sensa, Story, Newsweek, Maxim, Playboy, NIN, Vreme, Blic News, Rock Express... Bavi se edukacijom mladih novinara i pokušava da vaspita sopstvenu ćerku.

Dr i dr um. Agota Vitkai Kučera, redovni profesor Akademije umetnosti Univerziteta u Novom Sadu. Diplomirala na dva odseka: Odseku za opštu muzičku pedagogiju i Odseku za solo pevanje u klasi prof. mr Vere Kovač Vitkai (1997, 1998.). Magistarske studije završila na spomenutoj Akademiji 2002. godine u istoj klasi, a zvanje Mastera mužičkih umetnosti je stekla 2010. Titulu doktora nauke stiče 2013. godine na Interdisciplinarnim i mutidisciplinarnim studijama i istraživanjima u okviru Univerziteta u Novom Sadu (ACIMSI), a titulu doktora dramskih i audiovizuelnih umetnosti stiče 2018. godine na Univerzitetu u Novom Sadu, Akademiji umetnosti. Tokom školovanja i nakon stečenih diploma, bavi se korepeticijom (na orguljama i klaviru), pedagoškim radom, koncertnim i operskim pevanje. Dobitnica je nekoliko nagrada i priznanja: Nagrada univerziteta u Novom Sadu za postignuti uspeh 1997/98., Diploma za ostvarene rezultate u pedagoškom radu, stipendije Ministarstva kulture i sporta Republike Srbije 2002. godine za postignuti uspeh i rad kao najuspešniji asistent, Priznanje „Knjeginja Olivera“ od Srpske Kraljevske Akademije naučnika i umetnika prilikom obeležavanja Vidovdana 2016. godine itd. Sa velikim uspehom je nastupala širom bivše Jugoslavije i inostranstvu (Francuska, Švajcarska, Rusija, Mađarska, Grčka, Rumunija, Nemačka, Moldavija, Italija itd.). Na repertoaru su dela starih majstora, oratorijumi, solo pesme (klasičara, romantičara, domaćih i stranih autora), operske arije kao i uloga Adine iz Donicetijeve opere „Ljubavni napitak“, uloga Đilde iz Verdijeve opere „Rigoleto“, uloga Rozine iz Rosinijeve opere „Seviljski berberin“, sopranska deonica Mocartovog „Rekvijema“, uloga Adele iz Štrausove operete „Slepi miš“. Aktivno izlaže na Kongresima i Konferencijama, a njeni radovi se nalaze kako u štampanim, tako i u elektronskim izdanjima.

Anđela Vidović (1987, Metković), kazališna kritičarka i teatrologinja Magistrica edukacije kroatologije i magistrica filozofije. Rad na interdisciplinarnome i transdisciplinarnom polju teatrologije započinje tijekom studija. Kazališne kritike, oglede, razgovore i prikaze teatroloških izdanja objavljuje u Arteistu, Artosu, Biltenu Ganz novog festivala, Expressu, Glasu Slavonije, HowlRoundu, Hrvatskome slovu, Kritikazu i Vijencu. Sudjelovala je na nekoliko međunarodnih seminara i znanstvenih simpozija – Young Crtitics Seminar (AITC-IATC, Cluj, Rumunjska, 2014), Colloquium on Criticism (Kulturtreger i Kurziv, Zagreb, 2015), Narratology and Its Discontents (ADU, Zagreb, 2017), Mediji i medijska kultura – europski realiteti (Sveučilište J. J. Strossmayera u Osijeku, 2017), Dani hvarskog kazališta (HAZU, Književni krug Split, 2019) i dr. U siječnju 2016. počinje surađivati s bostonskim ArtsEmersonom i mrežnom platformom HowlRound u radu na projektu svjetske kazališne karte (Word Theatre Map). Od 2017. izvršna je urednica i potpredsjednica Udruge za kulturu i nove medije, Arteist te vanjska stručna suradnica Leksikografskoga zavoda Miroslav Krleža i Osječkoga ljeta kulture.

Miodrag Majić (1969. - Beograd) je sudija Apelacionog suda u Beogradu. Doktorirao je krivično pravo specijalizujući se za međunarodno-krivičnopravnu oblast. Samostalno i u koautorstvu, objavio je deset monografija i više od trideset članaka iz oblasti krivičnog i međunarodnog krivičnog prava, i učestvovao je u izradi najznačajnijih zakona u ovim oblastima. Predsednik je Upravnog odbora i jedan od osnivača Centra za pravosudna istraživanja (CEPRIS). Već desetak godina redovno objavljuje tekstove na Blogu sudije Majića (www.misamajic.com), u kojima otvoreno govori o korupciji, nepotizmu i političkim pritiscima u pravosuđu. “Deca zla” je njegov prvi roman. Živi sa suprugom, dva sina i šnaucerom u Beogradu.

Robert Čoban rođen je 27.07.1968. u Baču u Vojvodini, Republika Srbija. Srednju školu završio u Bačkoj Palanci, Pravni fakultet studirao u Novom Sadu. Od 1990. radi kao novinar - u početku kao novosadski dopisnik beogradskih "Večernjih novosti"; zagrebačke "Arene", sarajevskih "Naših dana". Sarađuje i u magazinima "Vreme" i "Stav". 1992. sa grupom studenata obnavlja izlaženje studentskog mesečnika "Index". Posle dva broja sledi smena celokupne redakcije i pokretanje "Nezavisnog index"-a koji će kasnije promeniti ime u "Svet" iz kojeg je nastala izdavačka kuća Color Press Grupa. Danas na čelu Color Press Grupe najvećeg izdavača magazina u regionu sa kompanijama u svih 6 republika - 84 magazina, 21 internet portal i preko 50 konferencija i festivala godišnje. U porfoliju kompanije nalaze se i brojni licencni naslovi: "The Economist", "Diplomacy & Commerce", "Hello!", "Brava Casa", "Gloria", "Story", "Grazia" i brojni drugi. Među konferencijama koje Color Press Grupa organizuje - nalaze se i: "Pro Femina", "Food Talk", "The Economist: Svet u...", "Digital", "Book Talk", "CSR Srbija", "Serbia Goes Green", "Teen Talk" i mnoge druge.

Ante Tomić rođen je 22. travnja 1970. u Splitu. Diplomirao je studij filozofije i sociologije na Filozofskom fakultetu u Zadru. Zaposlen je kao novinar u Jutarnjem listu. Novinske kolumne redovito objavljuje u Jutarnjem listu i Slobodnoj Dalmaciji. Objavio je više zbirki kratkih priča, romana i zbirki novinskih feljtona, a piše i kazališne tekstove, filmske i televizijske scenarije. Prema njegovom romanu Što je muškarac bez brkova Hrvoje Hribar je snimio vrlo gledan istoimeni film, a zajedno s Rajkom Grlićem adaptirao je svoj roman Ništa nas ne smije iznenaditi za film Karaula. S Grlićem, je osim toga, napisao i dva originalna scenarija, za film Neka ostane među nama i film Ustav Republike Hrvatske, koji je upravo u produkciji. Zajedno s Renatom Baretićem i Ivicom Ivaniševićem je napisao je scenarij za televizijsku seriju Novo doba. S Ivicom Ivaniševićem napisao je kazališne komedije Krovna udruga i Anđeli pakla. Adaptacije njegovih romana postavljane su višekratno u zagrebačkom Satiričkom kazalištu Kerempuh, a igrale su i na scenama HNK Split, HNK Zagreb i Narodnog pozorišta Subotica. Hrvatsko novinarsko društvo nagrađivalo ga je za najbolju novinsku reportažu i kolumnu. Član je Hrvatskog novinarskog društva i Hrvatskog društva pisaca. Sa suprugom i dvoje djece živi u Splitu.

Aleksandar Đuričić, novinar i pisac. Saradnik najznačajnijih novina na prostoru bivše Jugoslavije, bio je glavni urednik magazina "Gloria", "Hello", "Puls", autor-urednik u magazinu "Newsweek". Objavio je i knjige "Posle fajronta"(VBZ) i "Čuvarkuće, udovice pisaca" (Samizdat B92), za koju je ove godine dobio nagradu "Dejan Medaković - za dugo sećanje", koja se dodeljuje za memoarsku prozu. Autor je serijala "Otvoreni studio" koja se jednom mesečno održava u ustanovi kulture "Parobrod" i gde se pokreću i analiziraju najznačajnije društvene i kulturne teme. Trenutno piše novu knjigu, koja će se u izdanju "Vukotić media" pojaviti na Sajmu knjiga.

Aleksandar Gatalica rođen je u Beogradu 1964. godine. Diplomirao na katedri za Svetsku književnost 1989. godine. Pisac, prevodilac sa antičkog grčkog i muzički kritičar. Kao pisac pojavio se u srpskoj književnosti 1993. godine i do sada objavio jedanaest knjiga. Proza Aleksandra Gatalice prevedena je na deset evropskih jezika. Kao prevodilac, prvi put preveo četiri antičke drame na srpski jezik (Alkestida, Bahantkinje i Ifigenija u Aulidi Euripida i Edip na Kolonu Sofokla), kao i pesničku zaostavštinu pesnika koji nisu potpunije prevođeni (Mimnermo, Solon, Sapfa). Kao muzički kritičar, pisao kritike za dnevne listove „Glas Javnosti“ (2000-2002) i „Večernje novosti“ (od 2002-2008). Aleksandar Gatalica je oženjen i ima jedno dete.

Ljiljana Habjanović Đurović rođena je 1953. u Kruševcu. Diplomirala na Ekonomskom fakultetu u Beogradu. 2003. osnovala je Izdavačku kuću „Globosino Aleksandrija“, gde je glavna urednica. Autorka je 14 romana i tri knjige za decu. Priredila je 5 antologija duhovne poezije. Svoje romane prodala je u tiražu od preko 1.000.0000 (milion) primeraka. Već dve decenije je najčitaniji srpski pisac. 42 njene knjige objavljene su u prevodu na 16 jezika (češki, makedonski, grčki, bugarski, rumunski, hrvatski, mađarski, nemački, francuski, beloruski, ruski, ukrajinski, gruzijski, engleski, albanski, italijanski). Dobitnica je: dva najviša odlikovanja Srpske pravoslavne crkve – Ordena Svetog Save i Ordena Despota Stefana, Vukove nagrade, nagrade „Simo Matavulj“ Udruženja književnika Srbije, Zlatnog beočuga, Vidovdanske nagrade grada Kruševca i još 23 književne nagrade i priznanja u Srbiji, Crnoj Gori i Bosni i Hercegovini. U inostranstvu, dobitnica je: glavne nagrade „Zlatni vitez“ na Drugom literarnom forumu pisaca slovenskih zemalja, visokog priznanja Ruske pravoslavne crkve i foruma „Pravoslavna Rusija“, medalje crkve Santa Croce u Firenci. Jedini je književnik (od 1973. godine, od kada se prave liste čitanosti) čije su knjige bile pet puta najčitanije u bibliotekama Srbije. Udata je i majka jednog sina.
Jedini je književnik (od 1973. godine, od kada se prave liste čitanosti) čije su knjige bile pet puta najčitanije u bibliotekama Srbije.

Duška Jovanić, jedna od najpoznatijih i najprovokativnijih novinarki ex Jugoslavije, karijeru je započela u „Bazaru", da bi devedesetih, prelaskom u tada čuveni politički dvonedeljnik „Duga", postala nemilosrdni kritičar društva, sistema i režima – iz ženskog ugla. U isto vreme, intervjui sa junacima najspektakularnijih planetarnih biografija, kakvi su đavolji advokat Žak Veržes, bivši ministri spoljnih poslova Italije i Austrije, Đani de Mikelis i Alojz Mok, filsmka legenda Federiko Felini, vlasnik „Fijata", Đani Anjeli, futurolog Frensis Fukujama, pisci Umberto Eko i Sidni Šeldon, veliki majstor masonske lože P2, Lićo Đeli, šampion „Formule 1", Dejmon Hil, književnica Karmen Ljera Moravija, džet-set aktivistkinja Bjanka Džeger, najslavniji skakač s motkom Sergej Bupka, rodonačelnik SF-a Artur Klark, predsednica Sirimavo Bandaranaike, politička udovica Mimi Papandreu, supermodeli Kerol Alt i Iman, manekenska zvezda Andrej Pejić, francuska ikona stila Caroline de Maigret, anfant terbile evropske književnosti, Frederik Begbede i mnogi drugi. Bila je glavna urednica brojnih magazina („M magazin", „Gloria", „Playboy", „Fame", «Elle») i gost - urednik fashionart magazina „Faar" posvećenog Titu kao pop-ikoni. Autorka je dokumentarne serije „Ko vlada svetom", prikazane na Trećem kanalu RTS-a Do sada je objavila dve knjige: „Ženski viteški roman" (politički triler sa stvarnim likovima i događajima) i „Gola elita" (erotsko-socijalni vodič kroz tranzicionu Srbiju). Zahvaljujući stipendiji italijanske vlade, master studije novinarstva pohađala je u Urbinu (Italija), a za vreme studijskog boravka u Njujorku i Vašingtonu bila je na praksi u kultnom svetskom magazinu „Vanity Fair". O ulozi žena u društvu govorila je u intervjuima za italijansku „Аmica-u" i francuski „Elle". U njene internacionalne reference spadaju i učešće na „Playboy" konferenciji na Malti, internacionalnoj «Elle» konferenciji u Versaju, kao i performans u okviru Škole kreativnog mišljenja „New Moment Ideas Campus" u Piranu (Slovenija), gde je bila predavač i moderator. Autor je i producent dokumentarnog filma «Izbrisano iz biografije» (Legenda o Ljubici Otaševic).

Pavle Zelić (1979, Beograd) Pisac, filmski i strip scenarista, kritičar i kulturni aktivista. Objavio više desetina priča u svim relevantnim književnim i popularnim časopisima i novinama, i u više antologija u zemlji i inostranstvu. Urednik je zbirke priča erotske fantastike „Ugriz strasti“ i ko-urednik fanzina „Emitor“ glasila Društva „Lazar Komarčić“, sa kojim je osvojio nagradu za najbolji evropski fanzin 2004. godine. Kao jednom od pobednika na konkursu Matice srpske za ediciju „Prva knjiga“, 2009. godine objavljena mu je zbirka priča „Poslednja velika avantura“, prva takva zbirka žanrovske fantastike za ovu instituciju. Gostujući je predavač na više umetničkih fakulteta. Publikovan je i izlagan veći broj kratkih stripova po njegovim scenarijima, i serijal „Družina Dardaneli“ (System comics, Beograd 2011, 2016), koji je ilustrovao Dragan Paunović. Roman „Peščana hronika“ (Laguna, 2013.) je ušao u širi izbor za NIN-ovu nagradu i izuzetno je dobro primljen od kritike i publike. Organizator više festivala, izložbi i kulturnih manifestacija sa međunarodnim učešćem. Objavio veliki broj tekstova i kritika, i održao mnoga predavanja na temu umetnosti i popularne kulture. Autor scenarija za tri dugometražna i dva kratkometražna igrana filma koji su podržani sa značajnim sredstvima na konkursima Filmskog centra Srbije i u regionu. Nagrađivan više puta za priče, knjige, stripove i kritike. Predsednik je komisije za međunarodnu saradnju Srpskog književnog društva i član Udruženja stripskih umetnika Srbije.

Marko Fančović rođen je 1961. u Zadru, odrastao u Zemunu, a živi u Zagrebu. Kao novinar, što vanjski suradnik što stalno zaposleni, pisao je za brojne novine, tjednike i mjesečnike te portale – Vreme, Večernji list, Objektiv, Nacional, Kontraportal, Klik i mnoge druge. Književnošću se, naročito žanrovskom, bavio i bavi na sve moguće načine – kao pisac, prevoditelj, kritičar, urednik, povjesničar, predavač, strip scenarist, a ako netko izmisli još neki vid bavljenja književnosti, spreman se i u tome okušati. Vrlo je popularan predavač koji je održao brojna predavanja o pop-kulturi na konvencijama i u sličnim prigodama. Žanrovske priče objavljivao je u antologijama pazinskog Festivala fantastične književnosti, Siriusu, Futuri, Ubiqu... U svojem prevoditeljskom opusu veliku je većinu velikana fantastike i srodnih žanrova prevodio – neke sa samo jednom pričom, a neke i po nekoliko romana, od samih početaka žanra (Robert E. Howard, H. P. Lovecraft) preko neospornioh klasika (Fritz Leiber, Robert Heinlein, Philip K. Dick, Roger Zelazny, Ursula LeGuin) i kultnih autora (Tim Powers, Neil Gaiman i Terry Pratchett) do najnovijih autora (Ian McDonald, Paul McAuley, Charles Stross, Aliette de Bodard, Ekaterina Sedia). Jednim od svojih najtežih prevoditeljskih zadataka smatra Edgara Allana Poea, čije je četiri klasične priče preveo prije nekoliko godina za posebno izdanje Školske knjige (Bačva Amontillada, Izdajničko srce, Jama i njihalo, Pad kuće Usherovih). Premda otvorenog duha i liberalnog svjetonazora, mrzi sve što vole mladi i najradije bi tu dječurliju potjerao sa svojeg travnjaka, kad bi imao travnjak.

Dr Tijana Palkovljević Bugarski je istoričar umetnosti sa dugogodišnjim iskustvom u muzejskoj delatnosti. Diplomirala i magistrirala na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na Katedri za istoriju umetnosti. Doktorske studije završila je takođe na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Beogradu na Odseku za muzeologiju kod prof. dr Nenada Radića. Na istraživačkom polju bavi se proučavanjem nacionalne umetnosti 20. veka, zaštite i promocije kulturnog nasleđai muzeologije. Od 2001. zaposlena je u Galeriji Matice srpske, a od 2010. godine je na mestu upravnika. Angažovana je na kreiranju programske i izdavačke delatnosti Galerije. Realizovala je brojne izložbe i objavila nekoliko knjiga, kataloga i tekstova u stručnim časopisima. Učestvovala je u radu stručnih skupova i radionica u zemlji i inostranstvu vezanih za oblast muzejskog menadžmenta, marketinga, edukativnih programa. Član je Odeljenja za likovnu umetnost Matice srpske, Upravnog odbora Matice srpske i nacionalnih komiteta ICOM-a (International Committee of Museum) i AICA (International Association of Art Critics). Aktivno učestvuje u radu ICTOP-a (International committee for the training of personel). Predsednik je Upravnog odbora Fondacije Novi Sad - Evropska prestonica kulture 2021.

Milana Kvas je zvanje magistra istorije umetnosti stekla na Odeljenju za istoriju umetnosti Filozofskog fakulteta u Beogradu (2008). Bavi se istraživanjem nacionalne istorije umetnosti XX veka, posebno slikarstvom između Prvog i Drugog svetskog rata i fenomenima rane postmoderne na beogradskoj umetničkoj sceni. Profesionalnu karijeru započinje u izdavačkoj kući Clio (1998), nastavlja je u Galeriji i dokumentaciji Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu (1999–2000), a od 2000. godine je zaposlena u Spomen-zbirci Pavla Beljanskog; krajem decembra 2017. godine imenovana je za upravnicu ovog muzeja. Bogato iskustvo u zaštiti i prezentaciji muzejskog nasleđa rezultiralo je brojnim autorskim i koautorskim izložbama posvećenim umetnicima iz kolekcije Pavla Beljanskog, mentorskim i recenzentskim radom, kao i objavljivanjem knjige Sava Šumanović – slikar magijskog realizma. Učestvovala na naučnim skupovima, simpozijumima, tribinama i seminarima u zemlji i inostranstvu (Beograd, Novi Sad, Zagreb, Rijeka, Budimpešta, Luksemburg). Član je Muzejskog društva Srbije i NK IKOM-a.

Dejan Papić, vlasnik i direktor izdavačke kuće Laguna, rođen je 1962. godine u Beogradu. Godine 1998. osnovao je Lagunu s namerom da svoju ljubav prema dobrim knjigama podeli sa drugima. Njegov entuzijazam i upornost omogućili su razvoj najvećeg privatnog izdavačkog preduzeća u Srbiji koje je do sada objavilo više od 4000 naslova. Godine 2009. osnovao je knjižarski lanac Delfi koji danas obuhvata 45 knjižara u Srbiji i 12 klubova čitalaca u regionu. Pokretač je i predsednik Srpskog udruženja izdavača i knjižara. Krajem 2013. pokreće i Radio Lagunu, jedinu beogradsku radio-stanicu koja se dominantno bavi kulturom. Dobitnik je prestižnog priznanja EY Preduzetnik godine koje dodeljuje međunarodna revizorsko-konsultantska kompanija Ernst&Young i imao je zapaženo učešće kao predstavnik Srbije na svetskom takmičenju u Monte Karlu za EY Najboljeg preduzetnika sveta.

Dr Nevena Daković je redovni profesor Teorije filma, Studija filma i medija (Katedra za teoriju i istoriju, FDU, Beograd) i rukovodilac Interdisciplinarnih studija teorije umetnosti i medija (UU, Beograd). Autor je više od deset knjiga (Studije filma: ogledi o filmskim tekstovima sećanja, 2014; Balkan kao (filmski) žanr: slika, tekst, nacija, 2008) i urednica brojnih zbornika i antologija (Graničnici sećanja: jevrejsko nasleđe i Holokaust, 2018; Media Archaeology, 2016; Representation of the Holocaust in the Balkans in Arts and Media, 2015). Nevena Daković radove objavljuje u nacionalnim i međunarodnim časopisima (Velika Britanija, Turska, Slovačka, Italija, Francuska, SAD), izlaže na međunarodnim skupovima, član je tima i rukovodilac međunarodnih projekata (COST, TEMPUS),bila je gostujući predavač na mnogim univerzitetima u Evropi i SAD (Pariz, London, Beč, Istambul, Ohajo, Viskonsin, Njujork itd.). Nevena Daković je član Academia Europaea. Oblasti istraživanja: nacija, reprezentacija, Balkan, Holokaust i kultura sećanja.

Luka Mičeta (Beograd 1959), završio Prvu beogradsku gimnaziju, studirao ekonomiju na Beogradskom univerzitetu. Novinarstvom se bavi od 1980. godine. Bio komentator i urednik lista Student; komentator i urednik (jugoslovenskog) NIN-a; generalni direktor Tanjuga. Objavio knjige: Srbi i demokratija (Vidici i Dosije, Beograd 1992), Sudbina Bošnjaka (NIN, Beograd 19971; Tersit, Beograd 19992), Panorama pogleda, pojmova i mišljenja Adila Zulfikarpašića (Tersit, Beograd 2001), Vane Ivanović između Tita i Draže – Post scriptum jednog Jugoslavena (Čigoja štampa i Otkrovenje, Beograd 2010), Sulejman, Hurem i Srbi (Laguna, Beograd 2012), Povratak kralja – sudbina Karađorđevića u egzilu (Laguna, Beograd 2013), Stefan Nemanja – nastanak evropske Srbije (Laguna, Beograd 2013), Stefan Dečanski – biografija najnesrećnijeg srpskog kralja (Laguna, Beograd 2014), Duh pobune – odabrani intervjui (Laguna, Beograd 2015), Stefan Prvovenčani – biografija prvog srpskog kralja (Laguna, Beograd 2015), Krik strasti i marševi trijumfa – Dr Aleksandar Obradović, impresario Crvene zvezde (Danas, Beograd 20151; Čigoja štampa, Beograd 20162), Despot Stefan Lazarević – biografija prvog Beograđanina (Laguna, Beograd 2016), Dušan Silni – biografija prvog srpskog cara (Laguna, Beograd 2016), Stefan Prvovenčani – biografija prvog srpskog kralja, Posebno izdanje (Laguna, Beograd 2017), Karađorđe I, II. Biografija – Povest o životu srpskog vožda, njegovom dobu i vaskrsu države srpske (Laguna, Beograd 2018), Odjek prošlosti (Laguna, Beograd 2019), krajem 2019. godine, takođe u izadnju Lagune, izlazi Zaveštanje Svetog Save.

Vanja Bahilj je bivši ekonomista (nada se da će tako i ostati), povremeni kolumnista i scenarista, a trenutno copywriter u advertajzing agenciji Ovation BBDO. Opsesivno-kompulzivno brbljanje na twitter nalogu „Koza na štiklama“ joj je omogućilo da se iz ekonomije koju je studirala prebaci na pisanje koje voli. A da li je u stvari uspešnija na tom polju - to još uvek ne zna zasigurno.

Bojan Babić je rođen 1977. godine. Odrastao je u Mladenovcu, tipičnom jugoslovenskom (post)industrijskom gradiću. Diplomirao je na beogradskom Filološkom fakultetu. Prvu knjigu kratkih priča PLI-PLI objavio je u tada prestižnoj ediciji Pegaz Književne omladine Srbije. Usledila je knjiga pesama u prozi koja je bila u najužem izboru za Brankovu nagradu, zatim još šest proznih dela. Za omnibus-roman Devojčice, budite dobre dobio je nagradu Fonda Borislav Pekić, a roman Ilegalni Parnas našao se u užem izboru za NIN-ovu nagradu. Engleski prevod knjige Devojčice, budite dobre, koji se objavljen 2016. godine u Londonu dobio je vrlo pozitivne kritike. Od 2006. radio je kao kopirajter i kreativni direktor u agencijama Incognito, McCann Beograd i Executive Group za klijente koji se bave najrazličitijim delatnostima. Kampanje na kojima je radio osvojile su veliki broj nacionalnih, regionalnih i globalnih nagrada. KLK_5066.jpg Živi u Beogradu. Piše gde stigne.

Svetlana Slapšak (1948, Beograd), klasičnu gimnaziju završila je u Beogradu, gde je diplomirala, magistirala i doktorirala na Odeljenju za antičke studije na Filozofskom fakultetu. Bila je jedna od troje urednika satiričnog časopisa studenata Filozofskoga fakulteta u Beogradu Frontisterion, koji je zabranjen i uništen već sa prvim brojem, 1970. Objavila (napisala i/ili uredila) preko osamdeset knjiga i zbornika, preko 400 studija (lingvistika, antičke studije, komparativna književnost, balkanologija, studije roda), preko 2000 eseja, tri romana, dve drame, libreto za operu Julka i Janez (po romanu Jedno dopisivanje Julke Chlapec Đorđević), premijera u SNG Opera, Ljubljana 2017, nekoliko komada za Karađoz – pozorište senki, koje je uvela u Sloveniju, prevode sa grčkoga, novogrčkoga, latinskoga, francuskoga, engleskoga i slovenačkoga. Prevela je Eshilovu trilogiju Orestija za Narodno pozorište, Beograd, Aristofanove Aharnjane za festival Subotica, Oblačice (na slovenački) za SMG Ljubljana, Sofoklovu Antigonu za pozorište Ulysses Lenke Udovički i Radeta Šerbedžije. Pisala je kolumne u Književnoj reči, Teleksu, Vremenu, Nezavisnom i drugim časopisima, kao i na portalu Peščanik. U mariborskom Večeru piše rubriku jednom nedeljno već dvadeset i jednu godinu. Novije knjige: Franc Kavčič in antika: pogled iz antropologije antičnih svetov, Ljubljana, Narodna galerija, 2011; Mikra theatrika: antropološki pogled na antično in sodobno gledališče (Knjižnica Mestnega gledališča ljubljanskega, zv. 156), Ljubljana, 2012; Zelje in spolnost: iz zgodovinske antropologije hrane, Beletrina, Ljubljana, 2013; Antička miturgija: žene, XX vek, Beograd, 2013; Leteći pilav: antropološki eseji o hrani, XX vek, Beograd, 2014; Kuhinja z razgledom, Goga, Novo Mesto, 2016, Preživeti i uživati: iz antropologije hrane. Eseji i recepti, Prosvjeta, Sarajevo, 2016. Ravnoteža, roman, Laguna, 2016, Miturgija, Beletrina, 2017, Kupusara, XX vek, Beograd, 2017, Rod i Balkan, (sa Marinom Matešić), Durieux, Zageb, 2017, Istomesečniki (slov. prevod Ravnoteže), Goga, Novo mesto, 2018, Škola za delikatne ljubavnike, roman, Laguna, 2018, Muške ikone antike, XX vek, Beograd 2018, Mikra theatrika II, MGL, Ljubljana, 2018. Nagrade: „Miloš Crnjanski“ za knjigu eseja 1990; American PEN Freedom of Expression Award 1993; Helsinki Watch Award 2000; Helen Award, Montreal, 2001; Nagrada „Mirko Kovač“ za knjigu eseja 2015, Zlatni suncokret za najbolje književno deo na srpskom jeziku 2016, nagrada MIRA ženske komisije slovenačkog PEN-a 2017.

Divna Vuksanović rođena je u Beogradu. Diplomirala je na Fakultetu dramskih umetnosti, na Odseku za organizaciju scenskih i kulturno-umetničkih delatnosti, kao i na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na Odeljenju za filozofiju. Od 1992. magistra je nauka o dramskim umetnostima iz oblasti teatrologije, a od 1998. doktoresa filozofskih nauka iz oblasti savremene filozofije i estetike. Godine 2011. izabrana je za redovnu profesorku Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu, na Katedri za Teoriju i istoriju. Predsednica je Estetičkog društva Srbije i Udruženja građana za umetnost, kulturu, medije i društvena pitanja „Mladi grašak“ iz Beograda. Uređivala je književne časopise: ProFemina, Književna reč, Lipar, te naučne časopise Kultura (Srbija), In medias res (Hrvatska), Medijski dijalozi (Crna Gora) i Zbornik radova Fakulteta dramskih umetnosti u Beogradu; bila je i dugogodišnja urednica edicije „Multimedia“ izdavačke kuće Clio iz Beograda. Do sada je objavila preko sto pedeset naučnih i stručnih radova, pet naučnih studija u domenu filozofije, a priredila je i petnaestak naučnih publikacija iz oblasti teorije / filozofije medija, kulture i estetike. Takođe, objavila je jedanaest knjiga iz oblasti književnog stvaralaštva (poezija, poetska proza, kratke priče i romani za decu). Autorka je dve radio drame emitovane na Radio Beogradu 2.

Lamija Milišić, pozorišna kritičarka Rođena 1995. godine u Sarajevu. Stekla zvanje Bachelor filozofije i komparativne književnosti na Univerzitetu u Sarajevu 2016. godine a zvanje Magistar komparativne književnosti na Univerzitetu u Sarajevu 2018. godine. Dobitnica nagrade za najbolju studenticu Filozofskog fakulteta UNSA u akademskoj 2016/17. godini. Dobitnica specijalne nagrade na festivalu književnosti Bookstan 2017. godine. Učesnica na Školi filmskog teksta u okviru 13. Pravo Ljudski Film Festivala (novembar-decembar 2018). Objavljeni tekstovi iz područja književne i filmske kritike na portalu www.kritika.ba (od maja 2016. god), te recenzije književnih djela u časopisu za književnost i kulturu „Život“ (od juna 2016. god). Nekoliko objavljenih kratkih priča na www.hocu.ba, te objavljeni tekstovi na portalu www.strane.ba, nekoliko pozorišnih kritika na www.pozoriste.ba. Objavljen istraživački rad iz područja književne teorije u časopisu „Novi izraz“ (decembar 2018).

Rajko Grlić rođen je 1947. u Zagrebu. Režiju igranog filma magistrirao 1971. na FAMU u Pragu. Kao režiser i scenarist radio je dugometražne filmove: 2016 Ustav Republike Hrvatske 2010 Neka ostane među nama 2006 Karaula 2002 Josephine 2001 Novo novo vrijeme (dokumntarni - ko-režiser) 1991 Čaruga 1989 That Summer of White Roses 1986 Za sreću je potrebno troje 1984 U raljama života 1981 Samo jednom se ljubi 1978 Bravo Maestro 1974 Kud puklo da puklo Ovi filmovi igrali su na redovnom kino repertoaru svih pet kontinenata, bili prikazivani u takmičarskim programima najvećih svjetskih festivala uključujući i Cannes, te dobili mnoštvo medjunarodnih nagrada. Kao scenarist radio je na pet dugometražnih igranih filmova drugih režisera kao i televizijskoj seriji Grlom u jagode. Bio je i producent pet dugometražnih filmova. Uz to je napisao i režirao šesnaest kratkometražnih filmova te četrnaest dokumentarnih za televiziju. Napisao je, režirao i producirao interaktivnu filmsku školu How to Make Your Movie; An Interactive Film School koja je ’98 u New York-u proglašena za najbolju svjetsku multimediju. U izdanjima Hena Coma iz Zagreba i Lagune iz Beograda, izašla mu je knjiga Neispričane priče. Dobitnik je Nagrade grada Zagreba, godišnje nagrade Vladimir Nazor, nagrade Vladimir Nazor za zivotno djelo, nagrade grada Denvera za doprinos svjetskom filmu, Zlatnog pecata Jugoslovenske kinoteke za izuzetan doprinos razvoju filmske umjetnosti, Povelje kinoteke Sjeverne Makedonije za izuzetna dostignuća u umjetnosti filma, nagrade Aleksandar Lifka za izuzetan doprinos europskom filmu, počasni je gradjanin Montplelliera, Ohio Eminent Scholar at Ohio University i Doctor honoris causa Univerze v Novoj Gorici. Više na: www.rajkogrlic.com

Andrej Čanji (Beograd) Rođen 1992. godine u Zrenjaninu. Upisao 2011. godine Filološki fakultet, Univerziteta u Beogradu, smer Opšta književnost i teorija književnosti. Osnivač i član Kluba 128 (udruženja studenata opšte književnosti i teorije književnosti) i Nezavisne kritike (kolektiva posvećenog odgovornoj pozorišnoj kritici). Objavljuje pozorišnu kritiku na Kritičarskom karavanu i Nezavisnoj kritici. Dobitnik Sterijine nagrade za pozorišnu kritiku „Miodrag Kujundžić“ 2019. godine za kritiku predstave „Olimp – u slavu kulta tragedije“. Predsednik KLUBA 128 (2015-1016). Vodi dve emisije na Radio Aparatu: Slušaonica 128 i Radio Nezavisna.

Ivona Janjić (1996, Beograd), dramaturg, pozorišni i filmski kritičar. Diplomirala na Fakultetu dramskih umetnosti, odsek dramaturgija. Pozorišnu i filmsku kritiku objavljuje redovno od 2017. godine u štampanim i elektronskim medijima: Critical Stages/Scènes Critiques (The IATC Journal); Scena, časopis za pozorišnu umetnost; Filmski centar Srbije (Filmoskopija, portal kritike i eseja), Kritičarski karavan (“Sumnjiva lica”), B92, bilten 63. Sterijinog pozorja, te časopis Presek. Učestvovala je na nekoliko međunarodnih seminara kritičara, kako pozorišnih, tako i filmskih (IATC, Pune, Indija, 2017; IATC, Francuska, 2018; FEF Palić, 2019). Pomoćnica je selektora 65. Sterijinog pozorja.

Marko Šelić Marčelo (Paraćin, 22.01.1983) pisac je kojem se dogodila muzika, iako redolsed objavljivanja dela sugeriše da se desilo obrnuto. Objavio je studijske albume De facto (2003), Puzzle shock! (2005), Treća strana medalje (2008) i Deca i Sunce (2010), romane Zajedno sami (2008), Malterego, knjiga prva: Rubikova stolica (2012; izmenjeno i dopunjeno izdanje 2016), Malterego, knjiga druga: Higijena nesećanja (2017, širi izbor za NIN-ovu nagradu), zbirku tekstova O ljudima, psima i mišima (2009), stotinak kolumni za razne redakcije i Napet šou (2014), konceptualno delo koje objedinjuje peti studijski album i zbirku kolumnističko-esejističkih tekstova. Pažnju javnosti najpre je stekao tekstovima svojih pesama, kojima je zavredeo priznanja poput nagrade TV Metropolis (najbolja pesma) i Davorin za 2006. i 2009. godinu (najbolji urbani/rok album), a spot za Pozerište prvi je srpski spot uvršten u World chart express evropskog MTV-a. Prvi album bio je najprodavanije izdanje godine na listi IPS-a, tada najrelevantnijoj. Nekoliko godina objavljivao je kolumne u Politici, ali i u Huperu, gde je vodio i rubriku o stripovima. Ovaj angažman ovenčan je Nagradom za najboljeg mladog strip esejistu na Desetoj smotri mladih strip autora Balkana (2010), a od 2009. i poslom jednog od urednika u redakciji Veselog četvrtka, najvećeg domaćeg izdavača stripova, gde se stara o svim izdanjima Dilana Doga, italijanskog junaka. Uradio je, takođe, prevod i adaptaciju svih šest knjiga serijala Lokot i Ključ za kuću Darkwood. Učestvovao je u akcijama REX-a, Centra za nenasilje, Centra za ratnu traumu i organizacije ASTRA; temom tolerancije među narodima ex-Yu bavi se i aktuelna televizijska emisija Perspektiva, u kojoj je jedan od naratora i moderatora. Udruženje izdavača i knjižara Vojvodine dodelilo mu je titulu ambasadora knjige i čitanja (2007), a prva dva njegova romana dobila su Popboksovu nagradu publike za najbolju knjigu 2008. i 2012. Časopis The Men proglašava autora „čovekom godine“ u kategoriji New Idol (2010), a 2012. Šelić otvara 49. Niški sajam knjiga i grafike. Poslednjih godina angažovan je i u pozorištu: u DADOV-u se 2010. igrala dramska adaptacija romana Zajedno sami (po tekstu Branislave Ilić), a radio je i na komadima Klasni neprijatelj P. Stojmenovića (tekst završnog songa), Istraživač noćnih mora N. Zavišića (scenario) i Doktor Nušić K. Mladenovića (tekstovi svih songova). Napet šou osvojio je nagradu City magazina za album godine, a celokupan Šelićev javni angažman doneo mu je i nagradu Pravi muškarac, kojom su, između ostalih, ovenčani Marko Somborac i Zoran Kesić. Diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu, smer srpski jezik i književnost; Fakultet pedagoških nauka Univerziteta u Kragujevcu dodelio mu je počasnu diplomu Magister Humanitas za pedagoško delovanje i poseban doprinos razvoju kulture mladih. Radi i radi u Beogradu. Živi u svom svetu.

Teofil Pančić rođen je 1965. u Skoplju. Kolumnista je i kritičar nedeljnika "Vreme", a od 1999. politički komentator Radija Slobodna Evropa. Kritičke i analitičke tekstove objavljivao je u nizu listova i časopisa iz Srbije i sa ex-YU prostora (među kojima su "Naša Borba", "Republika", "Feral Tribune", "Globus", "Dani", "Sarajevske sveske", "Dnevnik", "Nezavisni", "Vojvodina", "Pobjeda", "Monitor" itd.), kao i u publikacijama iz SAD, Rusije i više evropskih zemalja. Objavio knjige: "Urbani Bušmani", "Čuvari bengalske vatre", "Na hartijskom zadatku", "Osobeni znaci", "Famoznih 400 kilometara" i "Karma koma". Živi u Zemunu i Novom Sadu. Pored niza drugih priznanja, Pančić je u 2010. godini dobio nagradu "Dušan Bogavac" za etiku i hrabrost. U obrazloženju nagrade Nezavisno udruženje novinara Srbije ističe Pančićevo dosledno zastupanje progresivnih, demokratskih i anifašističkih stavova.

Dejan Ristić je istaknuti istoričar, prevodilac i scenarista. Jedan od vodećih stručnjaka u oblasti integralne zaštite i upravljanja kulturnim nasleđem. Obavljao dužnosti upravnika Narodne biblioteke Srbije, državnog sekretara za kulturu i brojne druge. Bavi se diplomatskom istorijom (srpsko-britanski i srpsko-francuski odnosi krajem 19. i početkom 20. veka; jugoslovensko-alžirski odnosi od 1954. godine), Holokaustom, odnosom države i tradicionalnih verskih zajednica u 20. veku, kulturnom istorijom i kulturom sećanja. Autor više desetina naučnih radova i knjiga među kojima se posebno ističe naučna monografija pod naslovom ,,Kuća nesagorivih reči: Narodna biblioteka Srbije 1838-1941ˮ (objavljena 2016. godine) na osnovu koje su ,,Filmske novostiˮ snimile dokumentarni film ,,Sećanja iz pepelaˮ (2016. godine). Preveo dela prof. dr Jana Keršoa ,,Hitler – Hibris: 1889–1936ˮ i ,,Hitler – Nemezis: 1936–1945ˮ, prof. dr Suzan Vajs Bauer ,,Istorija starog sveta: prve civilizacijeˮ, ,,Istorija starog sveta: prva carstvaˮ i ,,Istorija starog sveta: prvi preobražajiˮ, kao i prof. dr Filipa K. Hitija ,,Tvorci arapske istorijeˮ (kao koprevodilac). Učesnik međunarodnih stručnih i naučnih skupova održanih u Beogradu, Londonu, Trondhajmu, Jerusalimu, Beču, Hagu, Amsterdamu, Tel Avivu, Istambulu, Bratislavi, Pragu, Moskvi, Oslu, Helsinkiju, Briselu, Luvenu, Andrićgradu, Bukureštu, Ljubljani i dr. Pohađao specijalizovane edukacije u Jerusalimu i Londonu iz oblasti državne uprave i istraživanja Holokausta kao stipendista britanske i izraelske vlade. Koautor Nacionalne postavke Republike Srbije ,,Vojni memorijali i mesta stradanja iz Drugog svetskog rataˮ koja je osvojila prvu nagradu na Međunarodnoj izložbi ˮMemorijal 2011.ˮ (Moskva, 2011), kao i izložbi ,,Petar Prvi Karađorđević – kralj i ratnikˮ (Topola, Zadužbina kralja Petra Prvog Karađorđevića, 2011) i ,,Sećajte se moji mene jer me više nemaˮ (Beograd, Istorijski muzej Srbije, 2011). Inicijator i koordinator više projekata realizovanih pod pokroviteljstvom Uneskoa. Koordinirao aktivnosti na izradi nominacionih dosijea za unos slave (nematerijalno kulturno nasleđe), telegrama kojim je Austrougarska objavila rat Srbiji 1914. godine (pokretno kulturno nasleđe) i stećaka (nepokretno kulturno nasleđe) na Uneskove liste svetske kulturne baštine. Inicijator, koordinator i/ili stručni konsultant u realizaciji više desetina nacionalnih i međunarodnih naučnih skupova i izložbi održanih u Beogradu, Novom Sadu, Nišu, Kragujevcu, Kruševcu, Valjevu, Šapcu, Boru, Užicu, kao i na Cetinju, u Skoplju, Zagrebu, Banja Luci, Solunu, Budimpešti, Rimu (Vatikan), Parizu, Londonu, Tunisu i Rabatu. Tokom rada u NBS posebnu pažnju posvetio je zaštiti i obogaćivanju nacionalnog fonda, stručnom radu, izdavačkoj delatnosti, kao i unapređenju međunarodne bibliotečke saradnje. Uspostavio model nacionalne biblioteke kao multifunkcionalne ustanove kulture. Narodna biblioteka Srbije u tom razdoblju dobila je čitav niz visokih odličja poput Sretenjskog ordena drugog stepena, Izvanrednog zlatnog beočuga, Nagrade grada Beograda za najbolju knjigu u oblasti humanističkih nauka u 2012. godini, kao i priznanja na međunarodnim sajmovima knjiga u Beogradu i Podgorici i dr. Uspostavio Nacionalni dan knjige. Utemeljio Nacionalnu nagradu u oblasti bibliotekarstva Janko Šafarik. Osnovao Fondaciju Narodne biblioteke Srbije. Inicirao i sproveo zakonsku proceduru za uvođenje akademskog obaveznog primerka. Dobitnik ,,Pečata Matice srpskeˮ, Spomen-medalje Ministarstva odbrane, ,,Zlatne značke KPZ Srbijeˮ, Povelje zahvalnosti Filološkog fakulteta u Beogradu, plakete Fakulteta muzičke umetnosti u Beogradu, priznanja Narodnog muzeja Srbije, Muzeja nauke i tehnike, NC ,,Odbranaˮ Ministarstva odbrane za najboljeg saradnika i dr.

Dr Boris Varga novinar i politikolog. Magistrirao je na Lavovskom nacionalnom univerzitetu u Ukrajini, na Fakultetu žurnalistike, na Katedri za međunarodne medije i informacije (2000) i doktorirao na Univerzitetu u Beogradu, na Fakultetu političkih nauka (2012). Autor je i dugogodišnji saradnik više međunarodnih i regionalnih medija (BBC na ukrajinskom, Al Jazeera Balkans, Vreme, Autonomija, Ruske slovo, Građanski list) i nevladinih organizacija (Helsinški odbor za ljudska prava u Srbiji, Forum za međunarodne odnose, Vojvođanska politikološka asocijacija). U novinarstvu i istraživanjima bavi se uglavnom međunarodnim temama, regionom republika bivše Jugoslavije i bivšeg Sovjetskog Saveza. Uža specijalnost – tranzicija, demokratija i autoritarizam. Do sada je objavio osam naučnih i publicističkih knjiga i publikacija na tematiku geoplitike i savremenih političkih sistema. Piše na srpskom, ukrajinskom i rusinskom jeziku. Detaljnija biografija sa publikacijama na sajtu: www.borisvarga.com

Branislava Kostić je rođena 1956. godine; osnovnu školu završila u Čalmi, a Gimnaziju u Sremskoj Mitrovici, Fakultet političkih nauka u Beogradu; Magistrirala na European Center for Peace and Development (ECPD), OUN; doktorirala na Fakultetu bezbednosti u Beogradu. Sertifikovani je pregovarač u kriznim situacijama; autorka je tri knjige i 47 naučnih radova. Radila je u Karlovačkoj gimnaziji, Centru za istraživanje programa i auditorijuma RTV, "Novosadskoj toplani", a od 2006. godine na Fakultetu tehničkih nauka u Novom Sadu, do odlaska u penziju (2018). Vlasnica je Agencije za istraživanje i razvoj "Seldon&Kostić" od 1995.godine; bila je urednik Istraživanja u časopisu za komunikaciju kultura na teritoriji ex Yu Horizonti; novinar saradnik u listovima "Nezavisni" i "Bulevar"; član Uredništva i stalni saradnik časopisa MIOKO; rukovodilac 23 istraživanja u okviru Agencije "Seldon&Kostić"; konsultant na međunarodnim projektima KfW III i IV (od 2008-2017), Održivi izvori (2018-2022)... Predsednica udruženja građana "Vojvođanski klub". Ima dvoje odrasle dece. Živi sa svojim čovekom na Telepu i gaji ruže.

Ida Prester, voditeljka i muzičarka. Živi i radi u Beogradu i u Zagrebu. Jednom tjedno putuje iz jednu u drugu zemlju, ne zna gdje joj je dom. Nedavno je slavila okrugli jubilej - 10 godina zaredom vodjenja panela na Weekend media festivalu u Rovinju, 10 godina nastupa na Exitu u Novom Sadu i 10 godina vođenja Demofesta u Banja Luci. Brena je bila Jugoslovenka, ja sam Regionalka.

Muharem Bazdulj (Travnik, 1977.) je pisac, novinar i prevodilac. Objavio desetak knjiga, među kojima su zbirke priča Druga knjiga i Čarolija te romani Sjetva soli i April na Vlašiću. Knjige su mu prevedene na engleski, nemački i poljski jezik, a priče uvrštene u prestižne svetske antologije kakve su Best European Fiction i The Wall in My Head. Radi kao novinar za nedeljnik Vreme, a kolumne redovno piše za sarajevsko Oslobođenje i beogradsku Politiku. Dobio nagradu za novinara godine u BiH 2013. godine te nagrade “Stanislav Staša Marinković“ i “Bogdan Tirnanić“ 2014. Preveo, između ostalog, sa engleskog jezika knjige Vilijama Batlera Jejtsa, Pola Ostera i Marka Tompsona. Živi u Beogradu.

Jelena Trivan rođena je 1973. godine u Kosovskoj Mitrovici. Diplomirala je i doktorirala na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Do 2000. godine radila je kao profesorka književnosti u Prvoj kragujevačkoj gimnaziji. Nakon političkih promena 2000. pa do 2006. godine bila je zamenica ministra u Ministarstvu za ljudska i manjinska prava. Za vreme tog mandata bila je šefica Pregovaračkog tima državne zajednice Srbija i Crna Gora za zaključivanje Sporazuma o nacionalnim manjinama sa susednim zemljama i Sporazuma o readmisiji sa zemljama Evropske unije. Takođe, bila je kopredsednica međudržavnih komisija za zaštitu nacionalnih manjina sa Hrvatskom, Mađarskom i Rumunijom i šefica tima za izradu Zakona o nacionalnim manjinama i Zakona o nacionalnim savetima nacionalnih manjina. Od 2004. godine predstavljala je i Srbiju u Komitetu za ljudska prava Saveta Evrope, posebno anganžovana na monitoringu stanja ljudskih prava u zemljama članicama Saveta Evrope. Dobitnica je nagrade „The Man of the Year“ za 2011. godinu. U periodu 2007. do 2014. godine bila je narodna poslanica u Narodnoj skupštini Republike Srbije. Predsedavala je Odborom za kulturu i informisanje i bila članica Odbora za evropske integracije i Interparlamentarne delegacije između Evropskog parlamenta i Narodne skupštine Republike Srbije. U Narodnoj skupštini Republike Srbije bila je predsednica Grupe prijateljstva sa Holandijom. Od 2013. godine članica je Programskog odbora RTS-a. Od 27. januara 2015. godine je direktorka Javnog preduzeća „Službeni glasnik“. Predsednik je Upravnog odbora Filmskog centra Srbije. Proglašena je za najboljeg menadžera godine 2017. i 2018. godine od strane Privredne komore Srbije.

Teodora Ž. Janković je novinarka, esejistkinja i publicistkinja.Rođena je 1977. godine u Novom Sadu. Nakon završene najstarije nacionalne gimnazije-Karlovačke, upisuje i diplomira na Katedri za srpsku književnost i jezik, novosadskog Filosofskog fakulteta. Tekstove iz korpusa umetnosti, kulture,društvenih fenomena i politike,objavljuje u nizu listova i časopisa Srbije,od sredine devedesetih godina prošlog veka, poput : „Nezavisnog“, „Teatra“, „Vojvođanskog magazina“, „Dnevnika“,“Ilustrovane politike“, „Nacionalne revije Srbija“, „Jatove revije“,“Nove misli“, „NS Reportera“, brojnih izdanja CPG, itd. Bezmalo deceniju bila je autor i kolumnista novosadskog „Građanskog lista“, gde je kroz formu intervju-eseja predstavila 500-nak ljudi iz javnog,političkog i kulturnog života Srbije.Tekstovi su joj objavljivani i u nekolicini monografskih i publicističko-biografskih izdanja znamenitih vojvođanskih umetnika.

Slobodan Bubnjević (Rijeka, 1978) novinar i pisac. Po obrazovanju fizičar. Urednik i su-osnivač inicijative Nauka kroz priče. Šef komunikacija na Institutu za fiziku u Beogradu i koordinator za medije CERN-a u Srbiji. Osnivač i glavni i odgovorni urednik časopisa Elementi u periodu od 2015. do 2017. godine. Radio kao koordinator Sektora za štampanu, internet i video produkciju u Centru za pomociju nauke, u periodu od 2011. do 2017. godine. Osnovao portal Elementarijum i vodio brojne CPN projekte. Pokretač i urednik programa CPN tribina. Novinar nеzavisnog nedeljnika Vreme od 2003. godine. Uređivao i elektronski časopis za književnost Male novine, a piše i za Politiku, National Geographic Srbija, B92 i druge beogradske medije. Objavio je zbirke priča Strah od promaje (KRR, 2013) i Perturbacije i druge nevolje (Narodna knjiga, 2005). Do sada je napisao osam radio-drama emitovanih na programima Radio Beograda. Objavljivao je priče u više književnih časopisa u regionu, a nekoliko njegovih priča i drama je osvojilo literarne nagrade. Član Srpskog književnog društva od 2015. godine. Za rukopis romana Sedmi narod dobio je književnu stipendiju Fonda Borislav Pekić za 2012. godinu.

Milena Benini prvu je priču objavila u časopisu Sirius kad joj je bilo 14 godina. Nastavila je u domaćim i stranim časopisima i zbirkama, a izašlo joj je do sada deset knjiga, od kojih je najnovija roman Mletački sokol u izdanju Hangara 7. Dobitnica je više nagrada, pa tako i šest Sfera (za novelu, kratku priču, dva romana i dva teorijska teksta), kao i dve nagrade Artefakt. Radi kao prevoditeljka i urednica, a više informacija o njoj moguće je pronaći na adresi www.milena-benini.com.

Dragana Bošković, diplomirala i magistrirala na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu na katedri za Srpsku književnost i jezik. U svojim naučnim studijama bavi se fenomenom književne fantastike, erotskog i smehovnog, teorijom recepcije i mitološkim korenima u srpskoj književnosti 19. i 20. veka. Piše književne studije, kritičke eseje i članke za domaću periodiku o savremenoj književnosti i kulturi. Učesnik je brojnih međunarodnih i domaćih naučnih skupova o književnosti, a njena bibliografija broji preko 50 referenci. Objavila je knjige Faunomenologija (2008) i Moć fantastike (2019).